 |
|
|  Kυριακή 9/12
΄Αρθρο
ΧΩΡΑ ΓΕΡΟΝΤΩΝ
————————
Τώρα πάμπερς
και...βρακάκια!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΛΟΙΠΟΝ, έχω καλύτερο και πλέον ασφαλέστερο μέτρο αποτύπωσης της φτώχειας, που εκτόξευσε την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα της οικονομικής κρισης, καλύτερο μέτρο ακόμα και από τις υπηρεσίες του Ο.Ο.Σ.Α! Και δεν έχω μόνο ένα. Χθες μόλις, απέκτησα κι άλλο, καινούργιο και πιο ακριβές. Τον φίλο μου τον Δημήτρη, έναν από τους αξιοπρεπείς επαγγελματίες της γειτονιάς...
Ο Δημήτρης, εδώ και μισό αιώνα λειτουργεί μαγαζάκι στο κέντρο, που εμπορεύεται διάφορα χαρτικά. Τον βρήκα λοιπόν πρωί - πρωί να είναι φορτωμένος με πάμπερς και βρακάκια, χαρτιά υγείας και χαρτιά κουζίνας, πάνες και χαρτομάντιλα και όλα τα σχετικά για την υγιεινή των ανθρώπων, να τα κουβαλάει στο μαγαζί. Κοντοστέκεται για μια ανάσα, κουρασμένος και ψιθυρίζει:
«Άσε φίλε μου. Πρώτα δεν προλαβαίναμε να δίνουμε στον κόσμο πάνες για μωράκια. Τώρα το 80% των αναγκών φεύγει για τους γέρους, τους ηλικιωμένους!».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ καταντήσαμε η χώρα των γερόντων! Τα παιδιά μας, δεν γεννούν πλέον παιδιά (πώς μπορούν άλλωστε σε μια χώρα διαλυμένη και με μισθούς 400? !). Οι περισσότεροι γονείς θα φύγουν από τη ζωή χωρίς να γνωρίσουν εγγόνια! Οι πρόσφυγες και οι αλλοδαποί, ιδίως οι μουσουλμάνοι, πολλαπλασιάζονται με απίστευτους ρυθμούς, γεννοβολούν σαν κουνέλια, προσβλέποντας (με τις ευλογίες της κυβέρνησης) σε κίνητρα: Παιδί και 400άρικο! Κεφάλι και επίδομα - και ας ζουν σε κοντέινερ. Πεντάδα και διχίλιαρο! Έχετε δει πακιστανές κυρίες και πακιστανούς, να βγαίνουν από σούπερ μάρκετ; Από πέντε σακκούλες (!) έκαστος και «τίγκα» στα ψώνια οι άνθρωποι. Κορόιδα είναι να φύγουν από δω; Καλές και οι παράγκες, μα καλύτερα χορτάτοι και με λεφτά...
ΑΛΛΑ, ξεκίνησα το πρωινό μου με τον Δημήτρη, τον έμπορο των χαρτικών, που ψάχνει, μια στις τόσες, να βρει πελάτες σε οικογένειες με μωρά. Πιο κάτω στη γειτονιά, περιμένει πελάτες και ο κουρέας. Απο το πεζοδρόμιο περνούν ακούρευτοι οι περισσνότεροι. Θα μπουν μέσα, μόνο όταν τα μαλλιά, τους κρύψουν και τα μάτια! Ούτε δεκάευρο πλέον το κούρεμα των ανθρώπων, στην Ελλάδα των αντιθέσεων. Όπου η μόδα έφερε την άνθιση άλλων επαγγελμάτων. Κούρεμα σκύλων 35 ευρώ! Και με ραντεβού παρακαλώ. Στη σειρά! Νύχια, σε σκυλιά (!) και σε κυρίες, με ραντεβού και στην ουρά! Αυτές είναι δουλειές σε μια χώρα δίχως πλέον ταυτότητα. Με αβέβαιο παρόν και δίχως ελπίδες για το μέλλον.
ΤΑ στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α φαίνεται πως δεν μπορούν να μας αφυπνίσουν. Η Ελλάδα έχει τον δεύτερο υψηλότερο ρυθμό γήρανσης του πληθυσμού μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ μετά τη Νότια Κορέα, σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού. Με ταχύ ρυθμό γερνά και ο πληθυσμός της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας.
Το μέσο ποσοστό των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών στις χώρες του ΟΟΣΑ ως ποσοστό του πληθυσμού τους σε εργάσιμη ηλικία, 20-64 ετών αναμένεται σχεδόν να διπλασιασθεί. Έφτασε στο 53% από το 28% το 2015!
Στην Ελλάδα του 2050 - λέει ο Ο.Ο.Σ.Α- για κάθε 100 άτομα ηλικίας από 20 έως 65 που εργάζονται, θα αντιστοιχούν άλλα
73 που θα είναι συνταξιούχοι!
Η ΡΑΓΔΑΙΑ γήρανση του πληθυσμού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μία από τις σημαντικότερες δυσμενείς εξελίξεις στην ιστορία των πληθυσμών. Μου φαίνεται σε λίγα χρόνια θα συμβεί το απευκταίο. Θα πολλαπλασιάζονται τα μαγαζιά για την «περιποίηση γερόντων» και θα μειώνονται εκείνα για την φροντίδα των βρεφών!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
