 |
|
|  Kυριακή 9/12
Ολυμπιάδα Ρομποτικής
Οι ελληνικές συμμετοχές νίκησαν τα μεγαθήρια του διαγωνισμού
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι μικρότεροι ξεκίνησαν από το Πανόραμα Γαλατσίου, οι πιο μεγάλοι από το σχολείο Pierce της Αγίας Παρασκευής. Και πέτυχαν, η κάθε ομάδα για λογαριασμό της, έναν άθλο κατακτώντας την τέταρτη θέση στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής που φέτος φιλοξενήθηκε στην Ταϊλάνδη. Έναν τεράστιο άθλο εάν αναλογιστεί κανείς ότι στην Ολυμπιάδα συμμετείχαν 63 χώρες και ότι η Ελλάδα υπολείπεται εκπαιδευτικά των μεγαθήριων της ρομποτικής μεταξύ των οποίων είναι η Ρωσία, η Κίνα και η Ιαπωνία.
«Δεν περιμέναμε φυσικά ότι θα φτάναμε τόσο ψηλά» λέει ο Γιώργος Μαρκόπουλος, υπεύθυνος της ομάδας «Autonomous» του Συλλόγου Πανοράματος Γαλατσίου που κατέκτησε την 4η θέση στην κατηγορία Open Γυμνασίου με θέμα Food Matters. Αυτό που καλούνταν να κάνει ουσιαστικά η ομάδα του ήταν να βρει έναν καινοτόμο τρόπο για την καταπολέμηση της πείνας στον πλανήτη. «Σκεφτήκαμε την ενυδρειοπονία» αναφέρει ο Γ. Μαρκόπουλος. Από εκείνη την ιδέα ξεκίνησε ένα επίπονο ταξίδι με εκπαιδευτικές εκδρομές, μπόλικο ψάξιμο στο διαδίκτυο αλλά και πολλά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και η αναζήτηση χορηγών που θα χρηματοδοτούσαν την αποστολή στην Ταϊλάνδη: «Ευτυχώς βρήκαμε κάποιους ανθρώπους που πίστεψαν σε εμάς και μας στήριξαν» συμπληρώνει ο ίδιος.
«Αυτό το ταξίδι ήταν σημαντικό από κάθε άποψη. Τα παιδιά ένιωσαν ότι ήταν πολίτες του κόσμου, είδαν ότι έχουν πολλά με συνομηλίκους τους από μακρινές χώρες, αντάλλαξαν ιδέες, απόψεις» λέει ακόμη ο κ. Μαρκόπουλος. «Η 4η θέση μας προσέφερε απέραντη ικανοποίηση. Αυτό που είπαμε όμως ότι σημασία είχε το ίδιο το ταξίδι και όχι ο προορισμός» προσθέτει.
Η ομάδα Autonomous, αποτελούμενη από τους Βασίλη Ρ., Στάθη Π. Γιάννη Χ., Σωτήρη Χ., Νίκο Π., Κυριακή Μπ., δεν εντυπωσιάστηκαν μόνο απ' όσα έζησαν. Εντυπωσίασαν αντιπάλους και κριτές με το «Αυτόματο, Αυτόνομο, Ρομποτικό σύστημα Ενυδρειοπονίας με Απομακρυσμένη Πρόσβαση». Πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο εκμεταλλεύεται τα οφέλη της υδροπονίας και της ιχθυοκαλλιέργειας και είναι από τα πιο οικονομικά και βιώσιμα συστήματα παραγωγής φυτών και ψαριών. Τα παιδιά δημιούργησαν από ρομποτικές γερανογέφυρες και ρομποτικά κλαρκ έως αυτόματους αισθητήρες με τους οποίους έλεγχαν όλη τη διαδικασία.
Τα οφέλη πολλά: οι Autonomus πέτυχαν να καλλιεργήσουν φυτά και ψάρια με το ίδιο σύστημα εξοικονομώντας μάλιστα πόρους: χρησιμοποίησαν μόλις το 2% σε νερό σε σχέση με το συμβατικό σύστημα καλλιέργειας με χώρα και μόλις το 30% της ενέργειας. Ποια ήταν όμως η πιο δυνατή στιγμή που βίωσαν; «Η στιγμή που τα παιδιά σήκωσαν τη σημαία» απαντά ο Γιώργος Μαρκόπουλος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
