Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 10/12

Εδώ Αυστραλία

Αναρρωτική πλέον και από το... φαρμακείο!!



neoskosmos.com

Η εποχή που το πιστοποιητικό ασθενείας χορηγούνταν μόνο από ιατρούς φαίνεται να αποτελεί πλέον παρελθόν, καθώς όλο και περισσότερα φαρμακεία παρέχουν την υπηρεσία στους πελάτες τους με το… αζημίωτο βέβαια. Έναντι $20 οι κάτοικοι της Βικτώριας μπορούν να λάβουν το πολυπόθητο αποδεικτικό για τον εργοδότη τους χωρίς να εξεταστούν από ιατρό, ενώ μάλιστα στη διακριτική ευχέρεια του φαρμακοποιού είναι και η χορήγηση πιστοποιητικού μέσω τηλεφώνου. Τα εν λόγω πιστοποιητικά είναι διαθέσιμα μέσω αλυσίδων φαρμακείων, όπως το Chemist Warehouse και το MyChemist και θεωρούνται πως εμπίπτουν στη νομοθεσία Fair Work Act 2009. Σύμφωνα με δήλωση του Υπουργείου Εργασίας και Μικρών Επιχειρήσεων, οι εργοδότες έχουν το νόμιμα δικαίωμα να ζητήσουν από τον εργαζόμενό τους να προσκομμίσει αποδεικτικά για όποια ασθένεια. “ΠαρΆ ότι δεν υπάρχουν αυστηροί κανόνες σχετικά με το τί είδους αποδείξεις χρειάζονται, τα στοιχεία πρέπει να μπορούν να πείσουν ένα λογικό άτομο ότι ο εργαζόμενος όντως δικαιούνταν την αναρρωτική άδεια”, ανέφερε σχετικά εκπρόσωπος του Υπουργείου συμπληρώνοντας ότι το πιστοποιητικό από επαγγελματίες υγείας όπως οι φαρμακοποιοί μπορεί να εμπίπτει υπό κατάλληλες συνθήκες σε αυτή την κατηγορία. Όμως η αντίδραση από την ιατρική κοινότητα στην ανερχόμενη πρακτική είναι κάθε άλλο παρά θετική. “Το να μπορεί κανείς να μπει απλώς σε ένα φαρμακείο και να πάρει το πιστοποιητικό χωρίς ιατρικό ιστορικό ή εξέταση είναι πολύ ανησυχητικό” αναφέρει σε σχετική δήλωσή του στην εφημερίδα Herald Sun ο πρόεδρος της Αυστραλιανής Ιατρικής Ένωσης Βικτώριας, επίκουρος καθηγητής, Julian Rait. Τους λόγους παρουσιάζει ο ταμίας της Ένωσης που εργάζεται ως οικογενειακός γιατρός στο Brunswick, Δρ. Michael Levick, επισημαίνοντας ότι οι φαρμακοποιοί δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι για διάγνωση ασθενειών και ως εκ τούτου μπορεί να μη δοθεί η απαιτούμενη προσοχή και αγωγή για ενδεχόμενο πρόβλημα υγείας. Από την πλευρά του, όμως, το κατΆ εξοχήν επαγγελματικό σώμα εκπροσώπησης φαρμακοποιών αντικρούει πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου του Pharmacy Guild of Australia στην Πολιτεία της Βικτώριας, Anthony Tassone. “Οι φαρμακοποιοί, ως ειδικοί στον χώρο της υγείας και των φαρμάκων που απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη του κοινωνικού συνόλου, έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν συμβουλές γύρω από ήπια νοσήματα ή αδιαθεσία που μπορεί να εμποδίζουν κάποιον από το να πάει στη δουλειά, αλλά δεν είναι τόσο σοβαρές καταστάσεις ώστε να χρειαστεί να επισκεφθούν κάποιον ιατρό”.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία