 |
|
|  Πέμπτη 13/12
Παγκόσμια Οικονομία
Η Γερμανία εξασφαλίζει πρόσβαση στα αχανή κοιτάσματα λιθίου της Βολιβίας
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Γερμανία και η Βολιβία υπέγραψαν συμφωνία για τη βιομηχανική χρήση λιθίου, τη βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή μπαταριών, σε ένα σημαντικό βήμα για να μειώσει το Βερολίνο την εξάρτησή του από τις ασιατικές αγορές, στην απαρχή της εποχής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Το ενδιαφέρον για μέταλλα συσσωρευτών, όπως κοβάλτιο, νικέλιο και λίθιο εκτινάσσεται καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία τρέχει να κατασκευάσει περισσότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και να μειώσει τα επιβλαβή αέρια από τα οχήματα που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα με δεδομένη την επιβολή αυστηρότερων κανόνων για τις εκπομπές αερίων.
«Η Γερμανία θα πρέπει να γίνει ο τόπος που θα έχει το προβάδισμα στην παραγωγή συσσωρευτών. Ένα μεγάλο μέρος του κόστους παραγωγής συνδέεται με τις πρώτες ύλες», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Πέτερ Αλτμάϊερ, προσθέτοντας ότι η συμφωνία είναι «ένας σημαντικός άξονας» για την διασφάλιση αυτού του εφοδιασμού.
Με την κοινοπραξία η βολιβιανή κρατική εταιρεία YLB ενώνει τις δυνάμεις της με την γερμανική ιδιωτική εταιρεία ACI Systems για να αναπτύξουν την μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο Σαλάρ Ντε Ουγιούνι στις Άνδεις, να κατασκευάσουν ένα εργοστάσιο υδροξειδίου του λιθίου καθώς και ένα εργοστάσιο για μπαταρίες για ηλεκτρικό όχημα στη Βολιβία.
Η ACI Systems είναι επίσης σε συνομιλίες να εφοδιάσει εταιρείες με έδρα την Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη με λίθιο από τη Βολιβία.
Η κοινοπραξία στοχεύει σε ετήσια παραγωγή ως και 40.000 τόνων υδροξειδίου λιθίου από το 2022 για περίοδο 70 ετών.
Ο Βόλφγκανγκ Σμουτζ, ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου ACI, την μητρική εταιρεία της ACI Systems, δήλωσε ότι περισσότερο από το 80% του λιθίου θα εξάγεται στη Γερμανία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
