 |
|
|  Σάββατο 15/12
Υγεία
Η γήρανση είναι αναπόφευκτη, η καθυστέρησή της όμως εφικτή
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η γήρανση είναι κάτι που ουδείς μπορεί να αποφύγει. Εκείνο όμως που είναι εφικτό είναι η καθυστέρησή της και η αποφυγή των ασθενειών που έρχονται με την γήρανση, κατά το ποσοστό που επιτρέπουν τα γονίδια του καθενός. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη διατήρηση σωστού σωματικού βάρους στον φυσιολογικό (στα χαμηλότερα όρια) Δείκτη Μάζας Σώματος (δηλαδή 20-22), με υγιεινό τρόπο διατροφής και μαγειρέματος, καθώς και με την καθημερινή κίνηση/άσκηση για συγκεκριμένο διάστημα.
Μάλιστα, αν κάποιος δεν καπνίζει και δεν πίνει αλκοόλ ή αν πίνει αλλά διατηρεί την κατανάλωση στα χαμηλά συνιστώμενα όρια, δίνει στον εαυτό του επιπλέον εφόδια για να γεράσει υγιής και να αισθάνεται νέος. Τα παραπάνω επισημαίνει η εξειδικευμένη σε θέματα διατροφής ιατρός Ιωάννα Αρσενοπούλου, με αφορμή διάλεξή της με θέμα "Υγιής γήρανση και τρόπος ζωής" στην επιστημονική εκδήλωση "Η θεραπεία του καρκίνου... υπόθεση όλων μας", την οποία διοργανώνουν (14-15/12) η Ογκολογική Κλινική του 424 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Εκπαίδευσης και η Επιστημονική Ένωση Υγειονομικών Ενόπλων Δυνάμεων.
"Η γήρανση είναι η σταδιακή διαδικασία έκπτωσης λειτουργιών του οργανισμού πριν επέλθει ο θάνατος. Μπορεί να συμβεί είτε με συνοδεία ασθενειών (κυρίως καρδιαγγειακού, μεταβολικές, καρκίνο, κλπ) ή χωρίς ασθένειες και με καλή έως άριστη ποιότητα ζωής. Αυτό είναι θέμα γονιδίων, περιβάλλοντος και ατομικών επιλογών ως προς τη διατροφή και την άθληση, καθώς και αποφυγής καταστροφικών συνηθειών, όπως το κάπνισμα" αναφέρει η κ.Αρσενοπούλου επισημαίνοντας ότι ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) είναι ένας πρώτος παράγοντας που επιδρά στην υγεία.
Η παχυσαρκία αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για καρκίνο, σημειώνει η κ. Αρσενοπούλου και προσθέτει ότι η αύξηση βάρους από τη νεαρή ηλικία (20 ετών) μέχρι τη μέση ηλικία (55 ετών) αποτελεί προγνωστικό παράγοντα για την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου. Ωστόσο υπάρχουν και καλά νέα καθώς η απώλεια βάρους, ακόμη κι αν είναι μικρή, μπορεί να μειώσει σημαντικά αυτόν τον κίνδυνο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
