 |
|
|  Δευτέρα 17/12
Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου
H ταινία ο «Ψυχρός Πόλεμος» σάρωσε τα βραβεία ,στην Σεβίλλη τής Ισπανίας
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο «Ψυχρός Πόλεμος» του Πάβελ Παβλικόφσκι αναδείχθηκε ο μεγάλος νικητής των βραβείων της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου που απονεμήθηκαν στη Σεβίλλη τής Ισπανίας, αφού κέρδισε τα πέντε βραβεία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Καλύτερης Ευρωπαίας Ηθοποιού και Καλύτερου Μοντάζ) από τα έξι για τα οποία ήταν υποψήφιος. Την τελετή απονομής άνοιξε η Ρόσι ντε Πάλμα, η Ισπανίδα ηθοποιός και μούσα του Πέδρο Αλμοδόβαρ, χορεύοντας φλαμένκο.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσα σε όλους αυτούς τους σκηνοθέτες που κάνουν ταινίες όχι για εμπορικούς λόγους, αλλά επειδή θέλουν πραγματικά να πουν τις ιστορίες τους. Και ευχαριστώ τον Θεό που αυτό το είδος σινεμά μπορεί και υπάρχει. Νιώθω μεγάλη τιμή που έλαβα αυτά τα βραβεία από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία, χωρίς να κάνουμε καμία καμπάνια για την ταινία και να ξοδέψουμε χρήματα. Αυτό είναι υπέροχο και πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή αυτήν την ευρωπαϊκή παράδοση» δήλωσε ο Πολωνός σκηνοθέτης Πάβελ Παβλικόφσκι παραλαμβάνοντας το βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας.
Μεγάλη πρωταγωνίστρια της βραδιάς ωστόσο ήταν η Ευρώπη, καθώς κατά την διάρκεια της τελετής απονομής πολλοί παρουσιαστές, μέλη της Ακαδημίας και βραβευμένοι αναφέρθηκαν στην κατάσταση και στο ρόλο της Ευρώπης σήμερα, στην άνοδο του φασισμού, στη σημασία της ενότητας και της ελευθερίας της έκφρασης. Η Πολωνή σκηνοθέτρια και διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Ανιέσκα Χόλαντ μίλησε για την Ευρώπη που αλλάζει, τονίζοντας πως «η ελευθερία μας ως καλλιτέχνες και ως κινηματογραφιστές βρίσκεται σε κίνδυνο».
Καλύτερος Ευρωπαίος ηθοποιός αναδείχθηκε ο Μαρτσέλο Φόντε για το «Dogman» του Ματέο Γκαρόνε και Καλύτερη Ευρωπαία ηθοποιός η Τζοάνα Κούλιγκ για τον «Ψυχρό Πόλεμο». Το βραβείο της Καλύτερης Ευρωπαϊκής Κωμωδίας δόθηκε στην ταινία «O Θάνατος του Στάλιν» του Αρμάντο Ιανούτσι, το Βραβείο της Fipresci- Ευρωπαϊκή Ανακάλυψη δόθηκε στον Λούκας Ντοντ για το «Girl», ενώ το βραβείο Κοινού (People' s Choice Award) στο «Να με Φωνάζεις Με Τ' Όνομά Σου» του Λούκα Γκουαντανίνο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
