 |
|
|  Τρίτη 25/12
Η κυβερνήτρια της Πολιτείας Πουέμπλα τού Μεξικού και ο γερουσιαστής σύζυγός της σκοτώθηκαν στη συντριβή ελικοπτέρου
Η Μάρθα Έρικα Αλόνσο είχε ορκιστεί και αναλάβει τα καθήκοντά της μόλις την 14η Δεκεμβρίου
AFP,Reuters,Xinhua,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η κυβερνήτρια της Πολιτείας Πουέμπλα τού Μεξικού, Μάρθα Έρικα Αλόνσο, και ο σύζυγός της, ομοσπονδιακός γερουσιαστής και πρώην κυβερνήτης της ίδιας Πολιτείας του κεντρικού Μεξικού, Ραφαέλ Μορένο Βάγιε, σκοτώθηκαν τη Δευτέρα όταν συνετρίβη το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν, όπως επιβεβαίωσαν αξιωματούχοι, μετά τις πληροφορίες που μετέδωσαν για το δυστύχημα μεξικανικά ΜΜΕ.
«Τα πιο ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους γονείς του γερουσιαστή Ραφαέλ Μορένο Βάγιε και της συζύγου του, της Μάρθας Έρικας Αλόνσο», ανέφερε μέσω Twitter ο μεξικανός πρόεδρος Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, ο οποίος σε προηγούμενη ανάρτησή του είχε σημειώσει πως διέταξε τις αρχές να εξακριβώσουν την ταυτότητα των θυμάτων του δυστυχήματος.
«Δεσμεύομαι ότι θα ερευνηθούν τα αίτια» του δυστυχήματος και ότι «θα πω την αλήθεια ό,τι κι αν είναι αυτό που έχει συμβεί», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μεξικανικών ΜΜΕ, ο χειριστής του ελικοπτέρου Agusta, ο συγκυβερνήτης του, καθώς και άλλος ένας άνθρωπος που πιστεύεται ότι επέβαινε σε αυτό, σκοτώθηκαν όταν συνετρίβη, από ακόμη άγνωστη αιτία, σε χωράφι όπου καλλιεργείται καλαμπόκι, στην περιοχή Σάντα Μαρία Κορονάνγκο.
Η Αλόνσο είχε ορκιστεί και αναλάβει τα καθήκοντά της μόλις την 14η Δεκεμβρίου, αφού εκλογοδικείο επικύρωσε την νίκη της έπειτα από πολύμηνους ελέγχους εξαιτίας καταγγελιών περί νοθείας στις εκλογές του Ιουλίου.
Ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στο αξίωμα στην Πολιτεία Πουέμπλα, όπου ο σύζυγός της ήταν κυβερνήτης από το 2011 ως το 2017.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
