 |
|
|  Τρίτη 1/1
Oι αντάρτες των FARC τής Κολομβίας υπέγραψαν συμφωνία ειρήνης και τώρα τους σκοτώνουν!!!
85 εχουν ήδη δολοφονηθεί απο φασίστες και εμπόρους ναρκωτικών
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Συνολικά 85 πρώην αντάρτες των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) έχουν δολοφονηθεί μετά την υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης η οποία έβαλε τέλος στα 52 και πλέον χρόνια της σύγκρουσης ανάμεσα στον στρατό και τα μέλη της οργάνωσης αυτής, ανακοίνωσε ο ΟΗΕ τη Δευτέρα.
Μεταξύ της 26ης Σεπτεμβρίου και της 26ης Δεκεμβρίου, διαπράχθηκαν στην Κολομβία «14 δολοφονίες πρώην μελών των FARC», γεγονός που σημαίνει πως ο φόνοι ανήλθαν σε συνολικά «85 από την υπογραφή της συμφωνίας», τόνισε ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες στην τριμηνιαία έκθεσή του για το έργο της αποστολής επαλήθευσης του ΟΗΕ στην Κολομβία.
Σύμφωνα με την Ειδική Μονάδα Έρευνας, κρατικό οργανισμό που επικαλείται ο ΟΗΕ, δράστες των φόνων των μελών της πρώην οργάνωσης ανταρτών, η οποία σήμερα έχει μετασχηματιστεί σε πολιτικό κόμμα με το ίδιο ακρώνυμο, είναι «παράνομες ένοπλες ομάδες και εγκληματικές οργανώσεις».
Πολλές από τις δολοφονίες, σύμφωνα με τις αρχές της Κολομβίας και τον
ΟΗΕ, διαπράχθηκαν από την Clan del Golfo (η ισχυρότερη συμμορία που διακινεί ναρκωτικά στην Κολομβία, τη σχημάτισαν ακροδεξιοί πρώην παραστρατιωτικοί που επισήμως αφοπλίστηκαν το 2016), τον Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης (ELN, γκεβαριστές, επισήμως η τελευταία οργάνωση ανταρτών που συνεχίζει τη δράση της στη χώρα) και μέλη της σήμερα διαλυμένης οργάνωσης Στρατός Λαϊκής Απελευθέρωσης (EPL, μαοϊστές).
Οι περισσότεροι φόνοι έγιναν στις επαρχίες Αντιόκια, Κακετά, Κάουκα, Ναρίνιο και Νόρτε δε Σαντανδέρ, όπου βρίσκονται μεγάλες παράνομες καλλιέργειες μαριχουάνας και κόκας, του φυτού που αποτελεί την πρώτη ύλη της κοκαΐνης.
Μέχρι σήμερα, 27 άνθρωποι έχουν συλληφθεί στο πλαίσιο των ερευνών που διενεργήθηκαν για τις δολοφονίες, κατά τις ίδιες πηγές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
