 |
|
|  Σάββατο 5/1
Σε τιμή ρεκόρ ύψους 2,7 εκατομμυρίων ευρώ πωλήθηκε στην Ιαπωνία ένα ψάρι τόνος 278 κιλών σε ιδιοκτήτη αλυσίδας εστιατορίων σούσι στο Τόκιο
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Σε τιμή ρεκόρ ύψους 2,7 εκατομμυρίων ευρώ πωλήθηκε σήμερα ένας τόνος 278 κιλών σε ιδιοκτήτη αλυσίδας εστιατορίων σούσι σε πλειστηριασμό, που έγινε κατά την πρώτη ημέρα που άνοιξε για φέτος η νέα ψαραγορά του Τογιόσου στο Τόκιο.
"Είναι ένας καλός τόνος, αλλά πολύ πιο ακριβός από αυτό που περίμενα", σχολίασε ο αγοραστής Κιγιόσι Κιμούρα, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας εστιατορίων Sushi Zanmai. Αυτός κατείχε και το προηγούμενο ρεκόρ της καταβολής πολύ υψηλού χρηματικού ποσού σε πλειστηριασμό για την αγορά ενός μόνο ψαριού, ενός μικρότερου τόνου το 2013, αν και τώρα πλήρωσε το υπερδιπλάσιο από αυτό που είχε καταβάλει τότε.
"Δείχνει πολύ εύγευστος και πολύ φρέσκος", πρόσθεσε για το πολύ μεγάλο αυτό ψάρι που πιάστηκε ανοιχτά των ακτών της βόρειας επαρχίας Αομόρι της Ιαπωνίας, "αλλά νομίζω ότι έδωσα πάρα πολλά", πρόσθεσε αναφερόμενος στα 333,6 εκατομμύρια γεν που κατέβαλε για το ψάρι.
Βάσει του ποσού που έδωσε, ο τόνος αυτός αντιστοιχεί σε σχεδόν 10.000 ευρώ το κιλό.
Η "ακριβή" αυτή αγορά έγινε κατά τον πρώτο πλειστηριασμό του έτους στην νέα ψαραγορά του Τογιόσου στο Τόκιο, καθώς η γνωστή αγορά του Τσουκίτζι έκλεισε πέρυσι για να προσφέρει προσωρινά χώρο στάθμευσης για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020.
Ο Κιμούρα κατείχε το ρεκόρ για την καταβολή της υψηλότερης τιμής για ένα ψάρι στους πλειστηριασμούς αυτούς που γίνονται την πρώτη μέρα λειτουργίας της ψαραγοράς μετά την Πρωτοχρονιά για έξι συνεχόμενα χρόνια ως το 2017. Πέρυσι το υψηλότερο τίμημα κατέβαλε ο ιδιοκτήτης άλλης αλυσίδας εστιατορίων.
Μετά τον πλειστηριασμό, το ψάρι μεταφέρθηκε σε ένα από τα καταστήματα Sushi Zanmai που βρίσκονται στην παλαιά αγορά του Τσουκίτζι.
Ο τόνος είναι περιζήτητος σε όλο τον κόσμο καθώς χρησιμοποιείται πολύ στο σούσι, αλλά οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η αυξανόμενη ζήτηση έχει κατατάξει το ψάρι αυτό μεταξύ των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
