 |
|
|  Δευτέρα 21/1
Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός
Οικονομική κρίση, εμπορικοί πόλεμοι, παγκόσμιο χρέος, τα πιο σημαντικά θέματα
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Περισσότεροι από 3.000 πολιτικοί, κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων, επιστήμονες, καλλιτέχνες και άλλες προσωπικότητες από 110 χώρες - μεταξύ των οποίων και 65 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, αναμένεται να μετάσχουν στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός που ξεκινά επισήμως αύριο στο ελβετικό θέρετρο.
Ο Μπόργκε Μπρέντε, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός δήλωσε στην DW ότι «θα παραστούν 37 αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων από την Ευρώπη και την Ασία, εννιά από την Εγγύς Ανατολή και έξι Πρόεδροι από τη Λατινική Αμερική».
Το παρών αναμένεται να δώσει η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, αλλά όχι οι πρόεδροι των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ρωσίας, Ντόναλντ Τραμπ, Εμανουέλ Μακρόν και Βλαντιμίρ Πούτιν. Θα παραστεί, επίσης, η πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ και ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαίρ Μπολσονάρο, που στο Νταβός θα εκφωνήσει την παρθενική του ομιλία.
«Αυτή τη φορά, η παγκόσμια κοινότητα θα δει κατά την έναρξη του Φόρουμ, την Τρίτη, τον δεξιό λαϊκιστή πρόεδρο της Βραζιλίας, Ζαίρ Μπολσονάρο, που θα κάνει την πρώτη σημαντική ομιλία του στη διεθνή σκηνή», αν και -όπως γράφει η γερμανική Handelsblatt- «τα ενίοτε ρατσιστικά και σεξιστικά συνθήματα του Μπολσονάρο δεν ταιριάζουν στις συζητήσεις για την ποικιλομορφία και την κοινωνική ένταξη στο Νταβός».
O νέος Πρόεδρος της Βραζιλίας εμφανίζεται εθνικιστής, στην Ευρώπη όλα κινούνται γύρω από το Brexit, στην Ιταλία κυβερνούν λαϊκιστές, στη Γαλλία διαδηλώνουν τα "κίτρινα γιλέκα", η Εγγύς Ανατολή παραμένει πυριτιδαποθήκη και η Κίνα κάνει επίδειξη ισχύος απέναντι στην Ταϊβάν. Το Νταβός δεν είναι τίποτα άλλο από χώρος συνεννόησης, πιστεύει ο Κλάους Σβαμπ, ιδρυτής του Φόρουμ. «Ο διάλογος δεν ήταν ποτέ άλλοτε πιο σημαντικός από όσο σήμερα για την αμοιβαία κατανόηση», προσθέτει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
