 |
|
|  Πέμπτη 24/1
Αυστραλιανό όπεν
Δεν τα κατάφερε και με τον Ράφαελ Ναδάλ ο Στέφανος Τσιτσιπάς...
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στα ημιτελικά ολοκληρώθηκε η εκπληκτική παρουσία του Στέφανου Τσιτσιπά στο Αυστραλιανό όπεν. Ο πρώτος Έλληνας τενίστας που έφτασε στην τετράδα ενός γκραν σλαμ, ηττήθηκε με 3-0 από έναν μεγάλο άσο και σαφώς ανώτερο μέσα στο παιχνίδι, τον Ράφαελ Ναδάλ. Ο 32χρονος Ισπανός άσος, νο 2 στον κόσμο και κάτοχος 17 τίτλων γκραν σλαμ, δεν άφησε πολλά περιθώρια στον αντίπαλό του και προκρίθηκε στον τελικό.
Ο Τσιτσιπάς πήρε τον πρώτο πόντο και το πρώτο γκέιμ του αγώνα, όμως στην συνέχεια ο Ναδάλ του έσπασε δύο φορές το σερβίς, στο 1-2 και στο 2-5 και πήρε το σετ με 6-2. Στο δεύτερο σετ ο Ισπανός έσπασε μια φορά το σερβίς του Έλληνα τενίστα, στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα, έκανε το 5-4 και το πήρε τελικά με 6-4.
Στο τρίτο σετ ο Ναδάλ ήταν πλέον σαρωτικός, δεν άφησε κανένα περιθώριο στον 20χρονο παίκτη και, δείχνοντας το γιατί είναι ένας από τους κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών, το πήρε με 6-0 και μαζί τον αγώνα με 3-0 σετ. Με το ίδιο σκορ που έχει πάρει όλα τα ματς μέχρι τώρα στο τουρνουά, δηλαδή ο Ναδάλ φτάνει στον τελικό χωρίς να έχει χάσει σετ!
Από την δική του μεριά ο Στέφανος Τσιτσιπάς, μόλις στα 20 του χρόνια, έφτασε εκεί που δεν έχει φτάσει ποτέ ένας Έλληνας τενίστας. Μεταξύ άλλων στην Μελβούρνη πέτυχε και την ιστορική νίκη-πρόκριση επί του θρυλικού Ρότζερ Φέντερερ και από την Δευτέρα θα βρίσκεται στο νο 12 της παγκόσμιας κατάταξης. Αυτή ήταν η 3η φορά που αντιμετώπισε τον Ράφαελ Ναδάλ και η τρίτη φορά που χάνει από τον Ισπανό άσο. Οι δύο προηγούμενες ήταν σε τελικούς, στην Βαρκελώνη και στο Τορόντο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
