 |
|
|  Kυριακή 27/1
Ομογένεια-Aυστραλία
Μια Ομογενής «Γυναίκα της Χρονιάς» στην Αυστραλία
neoskosmos.com/Κείμενο Θεοδώρα Μαϊου
“Γυναίκα της χρονιάς για το 2019” ανακηρύχθηκε η ομογενής Αλεξάνδρα Βακιτσίδου προς αναγνώριση των υπηρεσιών που η ίδια προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει στην ευρύτερη νοτιοαυστραλιανή κοινότητα.
Η απονομή έγινε στην κεντρική αίθουσα της βιβλιοθήκης του Enfield στην περιοχή του Port Adelade.
«Δεν το περίμενα και με χαροποιεί ιδιαίτερα να με τιμά με αυτό το τρόπο η δεύτερη πατρίδα μου», δήλωσε η 67χρονη «μητέρα» της παροικίας της Αδελαΐδας, η οποία συμπληρώνει μισό αιώνα στην ξενιτιά.
Για την κ. Αλεξάνδρα η οποία έλκει την καταγωγή της από ένα μικρό χωριό της Φλώρινας, το να βοηθάει και να προσφέρει τις υπηρεσίες της αφιλοκερδώς μέσα στην παροικία αλλά και την κοινωνία γενικότερα είναι ούτως ή άλλως δεύτερη φύση.
Μάλιστα με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας της Αυστραλίας, η ίδια άνοιξε το σπίτι της σε μέλη της παροικίας και της αυστραλιανής πολιτειακής ηγεσίας για να γιορτάσουν όλοι μαζί ελληνικά αυτή την σημαντική ημέρα, κατά την διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκαν διάφορες δραστηριότητες για την συλλογή χρημάτων τα οποία θα διατεθούν στο αντικαρκινικό κέντρο του νοσοκομείου Queen Elizabeth Hospital που ασχολείται με την επιστημονική έρευνα για την αντιμετώπιση της επάρατης νόσου.
Η κ. Βακιτσίδου ήταν επίσης η πρώτη Ελληνίδα δημοτική σύμβουλος της Νότιας Αυστραλίας το 1992 ενώ το 1996 το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Νότια Αυστραλία την τίμησε για την προσφορά της στην διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής παράδοσης.
Τα τελευταία 30 περίπου χρόνια η κ. Αλεξάνδρα εργάζεται εθελοντικά σε τρία νοσοκομεία της Αδελαΐδας και μάλιστα έγινε η πρώτη γυναίκα Ελληνίδα «πρέσβειρα» του Queen Elizabeth Hospital μετά από απόφαση των υπευθύνων να της απονείμουν τιμητικό τίτλο για την προσφορά και το φιλανθρωπικό της έργο.
Το 1998 ο κυβερνήτης της Νότιας Αυστραλίας απένειμε στη δυναμική Αλεξάνδρα τιμητική διάκριση για την εθελοντική προσφορά της στην παιδεία και τον πολιτισμό ενώ η εθελοντική συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 αποτελεί για την ίδια ακόμα έναν σημαντικό σταθμό στην ζωή της αφού συνοδεύτηκε από βράβευση της ιδίας ως «Καλύτερη Εθελόντρια των Ολυμπιακών του 2004».
«Είμαστε ευλογημένοι να έχουμε δύο πατρίδες και πρέπει να τις τιμάμε και τις δύο όπως τους αρμόζει», κατέληξε η ομογενής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
