 |
|
|  Tρίτη 29/1
Πανεπιστήμια Yale και Τζορτζ Μέισον
Οι άνθρωποι στις ΗΠΑ άρχισαν να πανικοβάλλονται με την κλιματική
αλλαγή στον Πλανήτη
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Αμερική φαίνεται να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα όσον αφορά
τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο πλανήτης Γη.
Μια πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη από το Πρόγραμμα Επικοινωνίας για
την Κλιματική Αλλαγή του Πανεπιστημίου Yale και το Κέντρο του
Πανεπιστημίου Τζορτζ Μέισον για την Επικοινωνία της Κλιματικής Αλλαγής
δείχνει αλματώδη αύξηση στα ποσοστά ανησυχίας για την υπερθέρμανση του
πλανήτη.
Συγκεκριμένα, μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών, το 73% πιστεύει ότι
η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι γεγονός (ποσοστό αυξημένο κατά 10% σε
σύγκριση με την έρευνα του Μαρτίου του 2015).
Μόνον ένας στους επτά Αμερικανούς, ποσοστό 14% θεωρεί ότι δεν
συμβαίνει υπερθέρμανση του πλανήτη.
Το ποσοστό των Αμερικανών που ανησυχούν "πολύ" για την υπερθέρμανση
του πλανήτη έχει τριπλασιαστεί από το 2011 και ανέρχεται στο 29%.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, το 46% των Αμερικανών απαντά
ότι έχει προσωπικά βιώσει τις συνέπειες της υπερθέρμανσης (αύξηση 15%
σε σύγκριση με την έρευνα του Μαρτίου του 2015).
Ο δρ. Άντονι Λεϊζέροβιτς, ο οποίος διευθύνει το Πρόγραμμα
Επικοινωνίας για την Κλιματική Αλλαγή του Yale, δήλωσε στους New York
Times: "Οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή του
κλίματος είναι εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Εδώ στην πολιτεία
μου, στην κοινότητά μου, εδώ και τώρα. Δεν θα συμβεί σε 50 χρόνια".
Παρ' ότι πολιτικοί και εταιρείες λένε στους ανθρώπους να μην
νοιάζονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη, το 70% των Αμερικανών
πολιτών ενδιαφέρεται και το 48% πιστεύει ότι οι κάτοικοι της χώρας
υφίστανται ήδη τις αρνητικές συνέπειες από την κλιματική αλλαγή.
Το 62% των ερωτηθέντων απαντά ότι τώρα αντιλαμβάνεται ότι η
υπερθέρμανση προκαλείται κυρίως από ανθρώπινες δραστηριότητες.
Το 41% δηλώνει ότι συζητά για την υπερθέρμανση του πλανήτη με την
οικογένεια και τους φίλους "συχνά" ή "περιστασιακά" (αύξηση 15% από
τον Μάρτιο του 2015). Ωστόσο οι περισσότεροι, ποσοστό 59% απαντούν ότι
συζητούν "σπάνια" ή δεν συζητούν "ποτέ" το θέμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
