 |
|
|  Πέμπτη 31/1
Παρά τα σκάνδαλα, το Facebook αύξησε τους χρήστες και τα κέρδη του
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Παρά τη διαδεδομένη διεθνώς εντύπωση ότι το Facebook περνάει κρίση, οι αριθμοί δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, τόσο όσον αφορά τον αριθμό των χρηστών του, όσο και την οικονομική κατάστασή του. Στην πραγματικότητα ούτε οι χρήστες, ούτε οι διαφημιστές και οι διαφημιζόμενοι έχουν εγκαταλείψει - κάθε άλλο - το μεγαλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Οι μηνιαίοι χρήστες του Facebook -όσοι το χρησιμοποιούν έστω μια φορά μέσα στο μήνα- έφθασαν τα 2,32 δισεκατομμύρια στο τέταρτο τρίμηνο του 2018, εμφανίζοντας αύξηση 9% σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2017, ενώ οι καθημερινοί χρήστες έφθασαν τα 1,52 δισεκατομμύρια.
Επιπλέον, παρά τα σκάνδαλα και τις εναντίον του συνεχείς επικρίσεις, τα οικονομικά αποτελέσματά του Facebook ξεπέρασαν τις προσδοκίες των αναλυτών και των επενδυτών. Τα έσοδα του (σχεδόν όλα από διαφήμιση) στο τέταρτο τετράμηνο του 2018 αυξήθηκαν κατά 30%, φθάνοντας τα 16,9 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα κέρδη του διαμορφώθηκαν σε 6,88 δισ. ευρώ ή 2,38 δολάρια ανά μετοχή (έναντι 1,44 δολαρίου ανά μετοχή πριν ένα χρόνο).
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, το BBC και τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», οι μετοχές του Facebook -οι οποίες είχαν χάσει σχεδόν το ένα τρίτο της αξίας από πέρυσι τον Ιούλιο- να κινηθούν έντονα ανοδικά μετά την ανακοίνωση, κερδίζοντας σχεδόν 12%.
Η αύξηση των χρηστών ήταν σημαντική σε μερικές χώρες (ιδίως σε Ινδία, Ινδονησία και Φιλιππίνες), αλλά πολύ πιο μικρή σε άλλες (ΗΠΑ), ενώ στην Ευρώπη, όπου οι μηνιαίοι χρήστες είχαν εμφανίσει μείωση σε δύο διαδοχικά τρίμηνα του 2018, ανέκαμψαν φθάνοντας στον αριθμό ρεκόρ των 381 εκατομμυρίων στο τελευταίο τρίμηνο του 2018.
Σε νέα σημαντική πηγή διαφημιστικών εσόδων εξελίσσεται το Instagram, το οποίο ανήκει στο Facebook, ενώ ο αριθμός εργαζομένων στο Facebook έφθασε τους 35.587 στο τέλος του 2018, αυξημένος κατά 42% σε σχέση με το τέλος του 2017.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
