 |
|
|  Παρασκευή 1/2
Ομογένεια-ΗΠΑ
Ομογενής δισεκατομμυριούχος σχεδιάζει πύργο 50 ορόφων, αξίας $250 εκατ. στο St. Petersburg της Φλόριδας
ΝΕΑ ΥOΡΚΗ/ekirikas.com
Ο ελληνικής καταγωγής δισεκατομμυριούχος, Τζον Κατσιματίδης (John Catsimatidis), ιδιοκτήτης, πρόεδρος και CEO της Red Apple Group, δήλωσε ότι σχεδιάζει να κατασκευάσει έναν πύργο 50 ορόφων, μικτής χρήσης, αξίας 250 εκατ. δολαρίων, στο κέντρο του St. Petersburg της Φλόριδας.
«Θα επενδύσω προσωπικά σε αυτό και θέλω όλοι στο St. Pete να είναι περήφανοι γι αυτό», είπε, σύμφωνα με το Tampa Bay Business Journal. «Μην ξεχνάτε: Εχουμε ρευστό», επεσήμανε ο ομογενής. «Δεν χρειαζόμαστε χρηματοδότηση από άλλους. Μπορούμε να υπογράψουμε μια επιταγή».
Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, Ασλεϊ Γκούρμπαλ Κρίτζερ (Ashley Gurbal Kritzer), ο κ. Κατσιματίδης, γνωρίζει ότι τα πάντα γύρω από το όραμά του, είναι «επιθετικά»: Ο αριθμός των διαμερισμάτων. Η κλίμακα του έργου. Και το χρονοδιάγραμμα, το οποίο ιδανικά προβλέπει γερανούς να χτίζουν έως το φθινόπωρο, σχεδόν 8 μήνες μακριά, ενώ η εκστρατεία για τις πωλήσεις δεν έχει καν ξεκινήσει.
Αλλά για τον δισεκατομμυριούχο τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία, έγραψε η κ. Κρίτζερ, καθώς ο ίδιος υπογραμμίζει ότι τα λεφτά υπάρχουν.
Η Red Apple Group πλήρωσε 16,5 εκατ. δολάρια για την τοποθεσία των 2,3 εκταρίων το 2017 και αποκάλυψε τα σχέδιά της για τον πύργο με διαφήμιση στη «New York Times» στις 17 Ιανουαρίου. Αυτά αναφέρονται σε 325 διαμερίσματα (condos) και 200 δωμάτια ξενοδοχείου και ο κ. Κατσιματίδης λέει πως είναι κατά «95% στέρεα».
Το άρθρο σημείωνε ακόμη ότι η περιουσία του ομογενή ανέρχεται σε πάνω από 3 δισ. δολάρια σύμφωνα με το Forbes και έτσι έχει τα χρήματα να κάνει ό,τι θέλει, ακριβώς όποτε και όπως θέλει να το κάνει.
Ο πύργος, στο κέντρο του St. Pete, είναι το πιο πρωτοποριακό αυτόνομο έργο που προτάθηκε στην περιοχή του Τάμπα Μπέι. Η κατασκευή θα έχει κόστος περί τα 250 εκατ. δολάρια. Οι περισσότεροι «παραδοσιακοί» επενδυτές θα έπρεπε να πουλήσουν εκ των προτέρων περί το 60% των μονάδων για να διασφαλίσουν τη χρηματοδότηση και να ξεκινήσουν να χτίζουν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
