 |
|
|  Δευτέρα 4/2
Ο Ελ Τσάπο-ο μεξικάνος βαρώνος τών ναρκωτικών , ο οποίος δικάζεται στη Νέα Υόρκη- νάρκωνε και βίαζε έφηβες
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο μεξικανός λαθρέμπορος ναρκωτικών Χοακίν «Ελ Τσάπο» Γκουσμάν, ο οποίος δικάζεται στη Νέα Υόρκη, νάρκωνε και βίαζε έφηβα κορίτσια ηλικίας μερικές φορές μόλις 13 ετών, σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν και επικαλούνται έναν μάρτυρα στη δίκη.
Ένας παλιός συνεργάτης του Ελ Τσάπο, ο Άλεξ Σιφουέντες, διαβεβαίωσε τις αρχές πως μια γυναίκα έστελνε φωτογραφίες νεαρών κοριτσιών στο αφεντικό του καρτέλ της Σιναλόα για να μπορέσει να διαλέξει το θύμα του, πληρώντας για την υπηρεσία αυτή μέχρι και 5.000 δολάρια ανά κορίτσι.
Πάντα σύμφωνα με τα έγγραφα αυτά, ο Σιφουέντες κατέφυγε και ο ίδιος τρεις ή τέσσερις φορές στο σύστημα αυτό με κορίτσια ηλικίας σε μερικές περιπτώσεις μόλις 15 ετών. Ο Ελ Τσάπο έκανε το ίδιο «επανειλημμένα με κορίτσια που μπορεί να ήταν μόνο 13 ετών», πρόσθεσε ο Σιφουέντες διαβεβαιώνοντας πως υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.
Ο 61χρονος Ελ Τσάπο νάρκωνε μερικές φορές τα κορίτσια «με μια ουσία σε μορφή πούδρας» και με τη βοήθεια του Σιφουέντες, πριν τα βιάσει.
Ο Άλεξ Σιφουέντες, ο οποίος έζησε με τον Γκουσμάν το 2007 και το 2008, δεν ανέφερε πάντως τα γεγονότα αυτά στη διάρκεια της δίκης, η οποία ολοκληρώθηκε την Τρίτη έπειτα από ακροαματικές συνεδριάσεις τριών μηνών.
«Ο Χοακίν Γκουσμάν διαψεύδει αυτούς τους ισχυρισμούς, που στερούνται οποιασδήποτε επιβεβαίωσης και θεωρήθηκαν λίγο αξιόπιστοι για να εξετασθούν στη δίκη», σύμφωνα με ανακοίνωση του συνηγόρου του Ελ Τσάπο, του Εντουάρντο Μπαλαρέσο, που διαβιβάσθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
«Δυστυχώς τέτοια έγγραφα δημοσιοποιήθηκαν ακριβώς πριν αρχίσει η διάσκεψη των ενόρκων», πρόσθεσε.
Τα έγγραφα αυτά αποκαλύφθηκαν αφού τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διαμαρτυρήθηκαν στη δικαιοσύνη για τη μυστικότητα που περιβάλλει τη δίκη του πρώην λαθρέμπορου ναρκωτικών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
