Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 4/2

ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Εντέλει, κάναμε τους Σκοπιανούς «κουμπαρούλια»!

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας



Λάρισα

ΤΗΝ λαϊκή παροιμία «δώσε αέρα στον χωριάτη, θα ανεβεί και στο κρεβάτι» μου θυμίζουν κάποιες σοβαρές προβλέψεις για τα επακόλουθα δεινά της αμφιλεγόμενης (και αμφισβητούμενης από την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων) συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία αποφάσισε και υπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση. Διότι, όπως λέει μια λογική εκτίμηση, το μικρό αυτό κράτος, το κράτος των Σκοπίων, δεν το δωρήσαμε απλά το όνομα της Μακεδονίας μας, αλλά κυρίως του δώσαμε τις ευλογίες μας και την μεγάλη δυνατότητα να γιγαντωθεί στρατηγικά και κυρίως οικονομικά στα Βαλκάνια.

Η «Βόρεια Μακεδονία» λοιπόν, σε λίγα χρόνια να έχει καταστεί «φορολογικός παράδεισος» για ολοκληρη την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και όχι μόνο, αφού οι επιχειρηματίες θα αναπτύσσουν δραστηριότητα, με ραγδαίο ρυθμό, ένεκα που τα μεροκάματα και οι μισθοί εκεί βρίσκονται και θα εξακολουθήσουν να καθορίζονται σε ένα σκληρό περιβάλλον και με όρους εργασιακής κόλασης.

ΣΤΟΝ φορολογικό παράδεισο της εργασιακής κόλασης λοιπόν, οι Έλληνες, να το πω όπως πρέπει, οι γνήσιοι Μακεδόνες, θα εξακολουθήσουν να σπεύδουν για φθηνότερα καύσιμα, για προϊόντα σούπερ μάρκετ μισοτιμής, ακόμα ακόμα και για οδοντιατρικές εργασίες, εμπιστευόμενοι την υγεία τους στην τύχη και στο άγνωστο! Μια επίσημη καταγραφή μιλάει για αιμορραγία στο διασυνοριακό εμπόριο της τάξης των 800 εκ. ευρώ ετησίως! Οι οργανωμένες «εκδρομές» στα μάρκετ, τα πολυκαταστήματα και στα καζίνο της βόρειας γείνονος χώρας, της ΠΓΔΜ, γίνονται πολλά χρόνια τώρα, όποτε η αιμορραγία σε βάρος της εθνικής μας οικονομίας αποκτά ιδιαίτερη σημασία και μάλιστα σε περίοδο που οι ανάσες μας στηρίζονταν σε δανεικά!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν δώσαμε μόνο το όνομα στην δημοκρατία των Σκοπίων. Δεν προσφέραμε στους Σκοπιανούς την δυνατοτητα να αυτοαποκαλούνται παιδιά του Μεγαλέξανδρου. Τους δώσαμε πολλά περισσότερα, με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, τους κάναμε ...κουμπαρούλια!

ΠΟΛΥ θα ήθελα να ήξερα πώς ακριβώς αισθάνθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός όταν σχεδόν αμέσως μετά την ψήφιση της συμφωνίας από την Βουλή, άκουγε τον Σκοπιανό ομόλογό του, τον κ. Ζάεφ, να δηλώνει παντού «Μακεδόνας» και να διαμηνύει προς τους πολίτες της χώρας του ότι «η Μακεδονία είναι μια και αυτή είναι η δίκη τους».

ΣΕ λίγα χρόνια τα Σκόπια θα γίνουν φορολογικός παράδεισος για χιλιάδες νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Θα πολλαπλασιαστούν τα εργοστάσια τα οποία θα προσφέρουν εργασία στον πληθυσμό ολόκληρο, για 250? τον μήνα! Θα γίνουν νέες επιχειρήσεις εμπορίου και τεχνολογικού εξοπλισμού. Και όλα αυτά στο πλαίσιο μιας ραγδαίας ανάπτυξης. Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα του Μεγαλέξανδρου και του Αριστοτέλη, θα ευδοκιμούν μόνον τα σουβλατζίδικα και τα καφενεία. Αντε και τα στοιχηματζίδικα!


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία