Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tετάρτη 6/2

ΥΓΕΙΑ

Ένα βήμα πιο κοντά στη δημιουργία ανθρώπινων νεφρών για μεταμόσχευση, με την ανάπτυξή τους μέσα σε ζώα



ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ιάπωνες επιστήμονες δημιούργησαν με επιτυχία λειτουργικούς νεφρούς ποντικιών μέσα σε αρουραίους, ξεκινώντας στο εργαστήριο τους με λίγα μόνο βλαστοκύτταρα. Πρόκειται για ένα σημαντικό επίτευγμα στο πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής, το οποίο αποτελεί ένα ακόμη βήμα για τη δημιουργία στο μέλλον «κατά παραγγελία» ανθρωπίνων νεφρών, που θα δώσουν πολύτιμη λύση στο χρόνιο πρόβλημα της ανεπάρκειας νεφρών προς μεταμόσχευση. Οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Επιστημών της Φυσιολογίας της Ιαπωνίας, με επικεφαλής τον Τεπέι Γκότο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", τροποποίησαν γενετικά αρουραίους, έτσι ώστε να μην έχουν δικούς τους νεφρούς και στη συνέχεια ανέπτυξαν μέσα στους αρουραίους νεφρούς ποντικιών. Οι επιστήμονες πήραν πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα ποντικιών, τα οποία εισήγαγαν σε έμβρυα αρουραίων (στο στάδιο της βλαστοκύστης) και αυτά με τη σειρά τους μεταφέρθηκαν μέσα σε παρένθετες «μητέρες» (θηλυκούς αρουραίους), που γέννησαν απογόνους με νεφρά ποντικιών. Η ίδια ερευνητική ομάδα στο παρελθόν είχε αναπτύξει πάγκρεας αρουραίων μέσα σε ποντίκια χωρίς δικό τους πάγκρεας. Για τους νεφροπαθείς τελικού σταδίου, η μεταμόσχευση νεφρών αποτελεί τη μόνη ελπίδα για να ανακτήσουν την ποιότητα ζωής. Όμως σε όλο τον κόσμο πολλοί ασθενείς ποτέ δεν θα καταφέρουν να κάνουν τη σωτήρια μεταμόσχευση, επειδή υπάρχει μόνιμη έλλειψη δωρητών σε σχέση με τη ζήτηση. Οι επιστήμονες προσπαθούν να δημιουργήσουν διάφορα ανθρώπινα όργανα -μεταξύ των οποίων νεφρούς- στο εργαστήριο ή μέσα σε ζώα. Μια τέτοια μέθοδος είναι η χρήση βλαστοκύστης (του πρώιμου εμβρύου λίγες μέρες μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου) μεταλλαγμένων ζώων από τα οποία λείπουν συγκεκριμένα όργανα και, στη συνέχεια, η εισαγωγή σε αυτά τα ζώα βλαστοκυττάρων από ένα δωρητή, όχι κατ' ανάγκη από το ίδιο είδος ζώου. Τα βλαστοκύτταρα μετά διαφοροποιούνται, αναπτύσσονται σταδιακά και σχηματίζουν τελικά το όργανο που λείπει. Το νέο όργανο διαθέτει τα αρχικά χαρακτηριστικά του δωρητή των βλαστικών κυττάρων (τα οποία θα μπορούσαν να είναι και ανθρώπινα), συνεπώς θα ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί για μεταμόσχευση. «Στο μέλλον η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθούν, από βλαστικά κύτταρα, όργανα μέσα σε ζώα, με τον τρόπο αυτό παρατείνοντας τη διάρκεια και βελτιώνοντας την ποιότητας ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως», δήλωσε ο ερευνητής Μασούμι Χιραμπαγιάσι. Όμως προηγουμένως πρέπει να αντιμετωπισθούν διάφορα προβλήματα, όπως κατά πόσο αυτό που είναι εφικτό ανάμεσα σε διαφορετικά είδη τρωκτικών, θα είναι δυνατό και ανάμεσα σε ένα ζώο και στον άνθρωπο, καθώς επίσης η χιμαιρική φύση των παραγόμενων οργάνων, αλλά και θέματα βιοηθικής για τα ίδια τα ζώα.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία