 |
|
|  Tετάρτη 13/2
ΚΥΠΡΟΣ
Κατέρρευσε στη νεκρά ζώνη ο ναός του Αγίου Ιακώβου, ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία τής Λευκωσίας
ΛΕΥΚΩΣΙΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/΄Αρης Βικέτος
Τη βαθιά της λύπη και απογοήτευση για την κατάρρευση του ναού του Αγίου Ιακώβου του Πέρσου στη νεκρά ζώνη της κατεχόμενης Λευκωσίας, εκφράζει η Βυζαντινολογική Εταιρεία Κύπρου.
Σε σχετική ανακοίνωση τονίζεται ότι «ο ναός του Αγίου Ιακώβου, ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της πρωτεύουσας, με αλλεπάλληλες προσθήκες και επισκευές, κατέρρευσε κάτω από το βάρος του χρόνου, των καιρικών συνθηκών και των ανώμαλων πολιτικών καταστάσεων» και σημειώνεται ότι «οι κατοχικές αρχές δεν επέτρεπαν ή παρακώλυαν την επιδιόρθωση του ναού και, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις και προτροπές από διάφορους φορείς, αυτός αφέθηκε στη φθορά του χρόνου».
Η Βυζαντινολογική Εταιρεία Κύπρου καλεί τον Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη και τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, Μουσταφά Ακιντζί, «να συζητήσουν κατά προτεραιότητα το θέμα του συγκεκριμένου ναού και την άμεση ανάγκη για φωτογράφιση, καταγραφή, προστασία των εναπομεινάντων ερειπίων του και, στη συνέχεια, την πλήρη αναστήλωσή του».
Επίσης, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «άμεση πρόνοια και πολιτικές αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν για όλα τα θρησκευτικά μνημεία της Κύπρου, τα οποία θα πρέπει να ενώνουν τις όποιες προσπάθειες για λύση και επανένωση του τόπου».
Στην ανακοίνωση προστίθεται ότι στα πρόθυρα της κατάρρευσης ή της σταδιακής αποσάθρωσης βρίσκεται και το πλησιόχωρο μεσαιωνικό παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στην κατεχόμενη Λευκωσία. Στην ίδια θλιβερή κατάσταση, σύμφωνα με τη Βυζαντινολογική Εταιρεία Κύπρου, βρίσκονται και δεκάδες άλλα μνημεία στην κατεχόμενη περιοχή, όπως ο ναός των Αγίων Σεργίου και Βάκχου στη Νέτα της Καρπασίας, ο Άγιος Γεώργιος του Φαράγγου, η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Παντελεήμονας στην Αμμόχωστο/Βαρώσια, ο Άιος Γεώργιος ο Ρηγάτης, ο Άγιος Βασίλειος στο Καράκουμι, ο ναός της Παναγίας στο παλαιό κοιμητήριο της Μόρφου, η Παναγία η Μελανδρίνα στην Κερύνεια και άλλα πολλά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
