 |
|
|  Παρασκευή 15/2
ΕΓΙΝΕ ΚΙ ΑΥΤΟ...
Σλοβένος βουλευτής παραιτήθηκε επειδή ...έκλεψε ένα σάντουιτς,για να κάνει ενα δικό του ... "κοινωνικό πείραμα" ,που τελικά τον εξέθεσε...
ΒΒC,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Βουλευτής του κοινοβουλίου της Σλοβενίας παραιτήθηκε μετά την κλοπή ενός σάντουιτς από κατάστημα στην Λιουμπλιάνα, οι υπάλληλοι του οποίου δεν του έδιναν καμία σημασία για αρκετή ώρα.
Ο Ντάρι Κράισιτς δήλωσε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι ενοχλήθηκε γιατί οι υπάλληλοι "φερόντουσαν σαν να μην υπάρχει" και αποφάσισε να τσεκάρει την ασφάλεια του σουπερμάρκετ φεύγοντας με το σάντουιτς.
Η κλοπή του πέρασε απαρατήρητη, αλλά ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος List of Marjan Šarec (Λίστα του Μάριαν Σάρετς, LMS) επέμεινε ότι επέστρεψε στο κατάστημα, πλήρωσε και ζήτησε και συγγνώμη, λέγοντας ότι λυπάται για το "κοινωνικό πείραμα" που έκανε.
Η παραδοχή του έγινε αρχικά γνωστή όταν ο 54χρονος βουλευτής διηγήθηκε την εμπειρία του σε συναδέλφους του στο κοινοβούλιο στη διάρκεια συνόδου επιτροπής την Τετάρτη.
"Πρέπει να στεκόμουν τρία λεπτά στο ταμείο", συμπλήρωσε αργότερα σε δηλώσεις που έκανε στο ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο POP.
Τρεις υπάλληλοι του σουπερμάρκετ δεν παρατήρησαν ότι ο Κράισιτς περίμενε στο ταμείο ενώ αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα ο πρώην καθηγητής να μπει στον πειρασμό να ελέγξει την προσοχή τους.
"Κανένας δεν με ακολούθησε, κανένας δεν φώναξε", σημείωσε, προσθέτοντας ότι η υπερβολική εξάρτηση από τις κάμερες ασφαλείας κάνει μερικές φορές το προσωπικό να "παραβλέπει" κάποια πράγματα.
Οι συνάδελφοί του στο κοινοβούλιο αρχικά γέλασαν με την ιστορία του, όμως την Πέμπτη, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του LMS, ο Μπράνε Γκολούμποβιτς, καταδίκασε την πράξη του βουλευτή την οποία χαρακτήρισε "απαράδεκτη".
"Ανέλαβε τις ευθύνες του γι'αυτό και παραιτήθηκε με δική του πρωτοβουλία", πρόσθεσε ο Γκολούμποβιτς, "ευθυγραμμιζόμενος με τα υψηλά ηθικά πρότυπα του LMS".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
