 |
|
|  Kυριακή 17/2
Γαλλία-Τουρκία-Κούρδοι
Χιλιάδες Κούρδοι διαδήλωσαν στo Στρασβούργο είκοσι χρόνια μετά τη σύλληψη τού Οτσαλάν
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Πολλές χιλιάδες Κούρδοι έκαναν πορεία στο Στρασβούργο για να ζητήσουν την απελευθέρωση του ιστορικού ηγέτη τους, του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος συνελήφθη πριν από 20 χρόνια και φυλακίσθηκε στην Τουρκία, καθώς και για να υποστηρίξουν μια κούρδισσα βουλευτή που πραγματοποιεί απεργία πείνας.
Αυτή η μεγάλη κουρδική συγκέντρωση διεξάγεται στο Στρασβούργο, την πόλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, κάθε χρόνο μετά τη σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στις 15 Φεβρουαρίου 1999. Ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) κρατείται σε σχεδόν απόλυτη απομόνωση στο νησί-φυλακή Ιμραλί, στα ανοικτά της Κωνσταντινούπολης.
Περίπου 7.000 άνθρωποι σύμφωνα με την αστυνομία --17.000 σύμφωνα με τους οργανωτές--, πραγματοποίησαν πορεία σε ήρεμη ατμόσφαιρα. Είχαν έρθει απ' όλη την Ευρώπη και κρατούσαν πολυάριθμες κουρδικές σημαίες.
Ξεκίνησαν αργά το πρωί από την περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού του Στρασβούργου και έκαναν πορεία στο κέντρο της πόλης πίσω από ένα μεγάλο πανό με το πρόσωπο του ηγέτη τους, πριν συμμετάσχουν σε μια υπαίθρια πολιτική συνάντηση οργανωμένη από κουρδικές ενώσεις.
«Ζητούμε την απελευθέρωση του Οτσαλάν, όμως σήμερα το σημαντικότερο είναι να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησής του», λέει η Ατσέλια Ντεγκίρμεντι, 27 ετών, η οποία ήρθε από το Παρίσι.
«Είκοσι χρόνια, είναι πολύ συμβολικό, συνεχίζουμε την κινητοποίηση ενώ η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να κλείνει τα μάτια», λέει η Ελέν Ερέν, εκπρόσωπος των οργανωτών της διαδήλωσης.
«Ευρώπη, πού είσαι; Η σιωπή σου μας σκοτώνει», φώναζαν οι διαδηλωτές. Στην πορεία, τα πανό που ζητούσαν να «σπάσει η απομόνωση» του Οτσαλάν ήταν δίπλα σε άλλα που υποστήριζαν την Λεϊλά Γκιουβέν, βουλευτή του φιλοκουρδικού κόμματος της Τουρκίας η οποία διεξάγει απεργία πείνας εδώ και 101 ημέρες για να καταγγείλει τις συνθήκες κράτησης του ιδρυτή του PKK, οργάνωσης που θεωρείται «τρομοκρατική» από την Άγκυρα και τους δυτικούς συμμάχους της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
