 |
|
|  Δευτέρα 18/2
ΥΓΕΙΑ
Η τοξικότητα της καθημερινής ζωής στα αστικά κέντρα, θα φέρει σε λίγα χρόνια τον καρκίνο στην πρώτη θέση ως αιτία θανάτου
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τη λήψη μέτρων που θα συμβάλουν στη δημιουργία «πόλεων ελεύθερων καρκίνου» και την ανάγκη για συνεργασία και συντονισμό όλων των φορέων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η μεγάλη επιδημιολογική απειλή, επισήμανε ο πρόεδρος της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ), ογκολόγος-παθολόγος Γιάννης Μπουκοβίνας, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης με τίτλο «Επλέγουμε την υγεία, κερδίζουμε ζωή».
«Η υγεία είναι, μεν, επιλογή μας, ωστόσο χρειάζεται την υποστήριξη των αρχών», ανέφερε ο κ. Μπουκοβίνας και σημείωσε: «Η τοξικότητα της καθημερινής ζωής στην Αθήνα και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα θα φέρει σε λίγα χρόνια τον καρκίνο στην πρώτη θέση ως αιτία θανάτου, θέση που μέχρι τώρα έχουν τα καρδιαγγειακά νοσήματα». Και αυτό γιατί «η ατμοσφαιρική ρύπανση, η έλλειψη χώρων πρασίνου, η άναρχη επέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον, οι συνθήκες καθημερινής εργασίας, η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία, η χρήση εθιστικών ουσιών και το στρες δημιουργούν ένα τοξικό περιβάλλον, που με ποικιλία μηχανισμών μετατρέπει το σώμα σε ένα καρκινογόνο περιβάλλον», σύμφωνα με τον ίδιο.
Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στην εκδήλωση αναφέρθηκαν στον ρόλο της διατροφής χαρακτηρίζοντας «ωρολογιακή βόμβα της υγείας» την παχυσαρκία. Όπως τόνισαν, δεν ευθύνεται μόνο η ποσότητα τροφής, αλλά και η ποιότητα, όπως και το ωράριο των γευμάτων μας, ενώ έκανα λόγο για τουλάχιστον 140 λεπτά αερόβιας άσκησης την εβδομάδα, διευκρινίζοντας ότι ο χρόνος άσκησης δεν αρκεί για την πρόληψη των σοβαρών νόσων εάν συνοδεύεται από καθιστική ζωή και όχι από άλλη σωματική δραστηριότητα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι τοποθετήσεις για την φροντίδα του ψυχικού κόσμου μας και των συναισθημάτων μας, με τον κ. Μπουκοβίνα, να υπογραμμίζει ότι «πέντε λεπτά συγκεκαλυμμένης οργής επηρεάζουν αρνητικά το ανοσολογικό σύστημα για 6 ώρες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
