 |
|
|  Τετάρτη 20/2
ΜΟΔΑ
Πέθανε στο Παρίσι, σε ηλικία 85 χρονών,ο διάσημος γερμανός σχεδιαστής, Καρλ Λάγκερφελντ
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο γερμανός σχεδιαστής Καρλ Λάγκερφελντ, παγκόσμιος σταρ στον χώρο της μόδας, πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 85 ετών, ανακοίνωσε οίκος Chanel του οποίου ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής τα τελευταία 36 χρόνια.
Ο σχεδιαστής εισήχθη εσπευσμένα βράδυ στο νοσοκομείο. Η υγεία του είχε επιδεινωθεί σοβαρά τις τελευταίες εβδομάδες, σε τέτοιο βαθμό που δεν είχε καταφέρει να παρουσιαστεί στο ντεφιλέ υψηλής ραπτικής του οίκου στις 22 Ιανουαρίου για να χαιρετίσει τους καλεσμένους στο τέλος της παρουσίασης της κολεξιόν άνοιξη-καλοκαίρι 2019, κάτι που ουδέποτε έχασε από τον Ιανουάριο του 1983 όταν εντάχθηκε στον οίκο Σανέλ.
"Δεν εμφανίστηκε για να χαιρετίσει το κοινό" ο Λάγκερφελντ, έτσι άρχιζαν το ρεπορτάζ τους για το ντεφιλέ τα περιοδικά μόδας και οι εφημερίδες, καθώς ήταν πρωτοφανές ότι ο σχεδιαστής δεν ήταν παρών σε αυτό το σπουδαίο γεγονός για την παρισινή μόδα.
Η πρώτη αντίδραση για τον θάνατο του "Κάιζερ" όπως αποκαλούσαν τον μόδιστρο που έμοιαζε με ροκ εν ρολ μαρκήσιο, ήρθε από τον Μπερνάρ Αρνό, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του κολοσσού ειδών πολυτελείας LVMH. Ο Αρνό δήλωσε "βαθύτατα λυπημένος" για τον θάνατο του Λάγκερφελντ, καλλιτεχνικού διευθυντή των οίκων Chanel και Fendi, ενός "πολύ αγαπητού φίλου" και μιας "δημιουργικής ευφυΐας", όπως αναφέρει η δήλωσή του.
"Η μόδα και ο πολιτισμός χάνουν έναν μεγάλο εμπνευστή. Συνέβαλε για να γίνει το Παρίσι η παγκόσμια πρωτεύουσα της μόδας και ο Fendi ένας από τους πιο πρωτοποριακούς ιταλικούς οίκους μόδας", υπογραμμίζει ο επικεφαλής του ομίλου όπου ανήκει η ιταλική φίρμα Fendi της οποίας το δημιουργικό τμήμα διηύθυνε ο Λάγκερφελντ μαζί με την Σίλβια Βεντουρίνι Φέντι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
