 |
|
|  Tετάρτη 20/2
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΡΓΑ...
Μία 66χρονη Χιλιανή συνελήφθη στην Αυστραλία, για την εμπλοκή της στις εξαφανίσεις αντιφρονούντων υπό τη δικτατορία του Πινοσέτ
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Μια Χιλιανή 66 ετών που καταζητείται στη χώρα της για την εμπλοκή της στην εξαφάνιση αντιφρονούντων υπό τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ συνελήφθη στην Αυστραλία, ανακοίνωσαν σήμερα οι αυστραλιανές αρχές.
Η Αντριάνα Ελσίρα Ρίβας Γκονσάλες, που ζει από το 1978 στην Αυστραλία, συνελήφθη το 2007 στη Χιλή στη διάρκεια επίσκεψής της στη χώρα, προτού καταφέρει να διαφύγει και πάλι στην Αυστραλία το 2010 εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.
Σύμφωνα με τον χιλιανό ιστότοπο Memoria Viva, που είναι αφιερωμένος στην έρευνα των συνθηκών θανάτου ή εξαφάνισης θυμάτων της δικτατορίας του Πινοσέτ, η Αντριάνα Ρίβας ήταν μέλος της Εθνικής Διεύθυνσης Πληροφοριών (Dina), της διαβόητης αστυνομίας του στρατιωτικού καθεστώτος.
Για ένα διάστημα διετέλεσε και προσωπική γραμματέας του Μανουέλ Κοντρέρας, του επικεφαλής της Dina ο οποίος πέθανε το 2015. Ο ιστότοπος δημοσίευσε μια φωτογραφία στην οποία εμφανίζεται μία γυναίκα που παρουσιάζεται ως η Ρίβας να ποζάρει χαμογελαστή στο πλευρό του Κοντρέρας, τον οποίο η χιλιανή κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει «μία από τις πιο σκοτεινές προσωπικότητες της Ιστορίας» της χώρας.
Η Ρίβας καταζητείται για την εμπλοκή της στην υπόθεση με την ονομασία «Calle Conferencia», το όνομα ενός δρόμου της Λίμας. Φέρεται να ήταν μέλος της Ταξιαρχίας Lautaro της Dina, η οποία διεξήγαγε επιχειρήσεις το 1976 εναντίον της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, πολλά στελέχη του οποίου απήχθησαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν.
Η Ρίβας συνελήφθη χθες Τρίτη, διευκρίνισε εκπρόσωπος του αυστραλιανού υπουργείου Δικαιοσύνης, διευκρινίζοντας ότι «καταζητείται από τη Δημοκρατία της Χιλής για εγκλήματα διακεκριμένης περίπτωσης αρπαγής»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
