 |
|
|  Πέμπτη 21/2
ΑΜΕΡΙΚΗ 2019
Τον πήρε ο ύπνος στο τιμόνι στον χώρο στάθμευσης ενός φαστ-φουντ,κι έγινε κόσκινο από τις σφαίρες αστυνομικών
Hταν μόλις 20 ετών και (εννοείτε) Αφροαμερικανός,άρα επικίνδυνος...
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ένας νεαρός Αφροαμερικανός, που είχε αποκοιμηθεί στο τιμόνι του αυτοκινήτου του στον χώρο στάθμευσης ενός φαστ-φουντ, έγινε κόσκινο από τις σφαίρες αστυνομικών που του έριξαν τουλάχιστον 25 φορές στη βόρεια Καλιφόρνια στις αρχές του μήνα, κατήγγειλε χθες Τετάρτη η δικηγόρος της οικογένειας του θύματος.
Σύμφωνα με τη Μελίσα Νολντ, έξι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ εναντίον του Ουίλι Μακόι, 20 ετών, χτυπώντας τον στο πρόσωπο, στον λαιμό, στο στήθος, στο αυτί, στο χέρι και στους ώμους, την 6η Φεβρουαρίου, στην πόλη Βαλέχο, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο.
«Τίποτα δεν δικαιολογεί αυτό το επίπεδο χρήσης βίας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος που να μπορεί να εξηγήσει γιατί πυροβόλησαν τόσες φορές κάποιον», είπε η δικηγόρος στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ενήργησαν «σαν να βρίσκονταν σε σκοπευτήριο», στηλίτευσε.
Ράπερ που ονειρευόταν να γίνει διάσημος, ο Μακόι είχε πάει να τελειώσει μια ηχογράφηση στο σπίτι ενός μέλους της οικογένειάς του κι αποφάσισε να πάει να αγοράσει κάτι να φάει σε μεξικάνικο φαστ-φουντ αργά το βράδυ.
Κατά την αστυνομία της Βαλέχο, υπάλληλοι του εστιατορίου τηλεφώνησαν στην αστυνομία για να ειδοποιήσουν πως ένα αυτοκίνητο ήταν σταματημένο στο ντράιβ-ιν, με τη μηχανή αναμμένη και τον οδηγό γερμένο στο τιμόνι.
Οι αστυνομικοί ανέφεραν ότι αντιλήφθηκαν πως υπήρχε ένα πιστόλι μέσα στο αυτοκίνητο. Κατ' αυτούς, ο Μακόι ξύπνησε καθώς αξιολογούσαν την κατάσταση, έκανε κίνηση να πιάσει το όπλο κι αγνόησε τις εντολές τους να σηκώσει «τα χέρια στον αέρα».
«Φοβούμενοι για την ασφάλειά τους, οι έξι αστυνομικοί έκαναν χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η αστυνομία της Βαλέχο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
