 |
|
|  Κυριακή 24/2
Ο νέος γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ταλιμπάν γεννά ελπίδες,αλλά και φόβους ,στο Αφγανιστάν
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Οι ΗΠΑ και οι Ταλιμπάν ξεκινούν αύριο Δευτέρα στο Κατάρ έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος στο Αφγανιστάν.
Μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει γνωστές πολλές λεπτομέρειες για τη διάρκεια ή τα θέματα που θα συζητηθούν σε αυτό τον γύρο των διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ζαλμάι Χαλιλζάντ, του εκπροσώπου των ΗΠΑ, και μιας διευρυμένης ομάδας διαπραγματευτών των Ταλιμπάν, υπό τον Σερ Μοχάμαντ Αμπάς Στανικζάι, πρώην υπουργό Εξωτερικών του καθεστώτος των Ταλιμπάν.
Στα τέλη Ιανουαρίου οι έξι συνεχείς ημέρες συνομιλιών είχαν χαρακτηριστεί η πιο σημαντική πρόοδος που έχει καταγραφεί μετά την αμερικανική επέμβαση του 2001.
Οι δύο πλευρές είχαν φύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με «ένα προσχέδιο απόφασης», το οποίο επικεντρωνόταν στην υπόσχεση των Ταλιμπάν να μην επιτρέψουν να μετατραπεί το Αφγανιστάν σε βάση για τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον ξένων κρατών. Ωστόσο δεν συμφωνήθηκε χρονοδιάγραμμα για την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων ούτε υπήρξε κάποια συμφωνία για εκεχειρία.
Οι Αμερικανοί διαπραγματευτές δέχονται πιέσεις από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει δεσμευθεί να τερματίσει «τους αιώνιους πολέμους» των ΗΠΑ. Εξάλλου η επικείμενη έλευση της άνοιξης, συνώνυμο της επανάληψης των επιθέσεων των Ταλιμπάν, βρίσκεται στο μυαλό όλων.
Έπειτα από 40 χρόνια συγκρούσεων μετά την εισβολή των Σοβιετικών το 1979 οι Αφγανοί ελπίζουν επιτέλους να υπάρξει κάποια ειρηνευτική συμφωνία.
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις για τον τερματισμό των μαχών κοντά σε προπύργια των Ταλιμπάν, ενώ εκπρόσωποί τους διεξήγαγαν για πρώτη φορά μπροστά στις κάμερες συζητήσεις στη Μόσχα με μέλη της αντιπολίτευσης.
Μια ζίργκα –συνέλευση των γηραιών των αφγανικών φυλών—πρόκειται να συνεδριάσει στα μέσα Μαρτίου στην Καμπούλ για να προετοιμάσει την ομάδα των διαπραγματευτών που θα συζητήσει με τους Ταλιμπάν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
