 |
|
|  Τετάρτη 27/2
Στρατοδικείο της Μόσχας καταδίκασε πρώην αξιωματικό τών ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και ενα υψηλόβαθμο στέλεχος της Kapersky Lab, για εσχάτη προδοσία
Reuters, Ria Novosti, BBC
Στρατοδικείο της Μόσχας επέβαλλε στον πρώην αξιωματικό της FSB ειδικό σε θέματα κυβερνοασφάλειας Σεργκέι Μιχαήλοφ και στο πρώην διευθυντικό στέλεχος της γνωστικής ρωσικής εταιρείας διαδικτυακής ασφάλειας Kapersky Lab, Ρουσλάν Στογιάνοφ, ποινές φυλάκισης 22 και 14 ετών αντίστοιχα με την κατηγορία της προδοσίας. Σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης οι δύο καταδικασθέντες ενδέχεται να είχαν δώσει πληροφορίες στις ΗΠΑ για Ρώσους χάκερ.
«Η δίκη του Ρουσλάν Στογιάνοφ έγινε κεκλεισμένων των θυρών και δεν έχουμε πληροφορίες για τις εις βάρος του κατηγορίες» δήλωσε το γραφείο τύπου της εταιρείας Kapersky Lab, διευκρινίζοντας ότι ο Ρουσλάν Στογιάνοφ παραμένει συνεργάτης της εταιρείας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Kommersant , ο πρώην αξιωματικός της FSB και το υψηλόβαθμο στέλεχος της Kapersky Lab, κατηγορήθηκαν, ότι έναντι του ποσού των 10 εκατομμυρίων δολαρίων, έδωσαν στο FBI, πληροφορίες για τον ιδρυτή της εταιρείας Chronopay Πάβελ Βριουμπλόφσκι, εναντίον του οποίου οι αμερικανικές αρχές άσκησαν ποινική δίωξη.
Ρωσικά μέσα ενημέρωσης είχαν μεταδώσει ότι δύο ακόμη πρόσωπα που εμπλέκονταν στην υπόθεση αυτή, ο Ντμίτρι Ντοκουτσάγιε και ο Γκεόργκι Φόμτσενκοφ, παραδέχθηκεν εν μέρει την ενοχή τους.
Ο συνήγορος υπεράσπισης του Μιχαήλοφ, Ρουσλάν Γλενκόφ, δήλωσε στην ρωσική υπηρεσία του BBC ότι ο δημόσιος κατήγορος είχε ζητήσει αρχικά ποινή φυλάκισης 23 ετών για τον πελάτη του.
Ο δικηγόρος του Στογιάνοφ, Αλεξάντρ Γκουσάκ δήλωσε επίσης στην ρωσική υπηρεσία του BBC, ότι στην τελική απολογία του ο πελάτης του είπε ότι είναι αληθινός πατριώτης της Ρωσίας και δεν δέχθηκε την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Την ίδια δήλωση έκανε και ο Μιχαήλοφ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
