 |
|
|  Tετάρτη 27/2
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΕΞΑΡΣΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ
Ληστές και κλέφτες
«σκοτώνουν» την
καθημερινότητα!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΣΙΓΟΥΡΑ υπάρχουν και «διεστραμμένα» μυαλά στον κόσμο των σχολιαστών του δημοσιογραφικού χώρου και κάτι μου λέει ότι ούτε η αφεντιά μου εξαιρείται της κατηγορίας. Αν δεν λέγεται επαγγελματική αυτή η διαστροφή που διαθέτουμε όσοι ανήκουμε στην κατηγορία αυτή, τότε το πράγμα γίνεται πολύ σοβαρό και χρήζει ιατρικής επεξήγησης. Και εξηγούμαι:
ΓΙΑΤΙ μου κόλλησε η ιδέα ότι, κάθε που πλησιάζουμε σε (προγραμματισμένη ή μη) εκλογική αναμέτρηση, παρατηρείται η καταγραφή μιας έξαρσης της εγκληματικότητας και μάλιστα με χαρακτηριστικά αιματηρών, βίαιων, στυγερών
εγκλημάτων, σε βάρος απίστευτα αθώων θυμάτων, σε κάθε γωνιά της επικράτειας; Γιατί οι (αλλοδαποί κυρίως) δράστες, τα μέλη συμμοριών, με καταγωγή από γειτονικές χώρες, πρωταγωνιστούν σε εγκλήματα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, σχεδόν σε καθημερινή βάση, τρομοκρατώντας τον πληθυσμό και σκορπίζοντας δικαιολογημένο φόβο ιδιαίτερα στους κατοίκους της υπαίθρου. Είναι πράγματι σε έξαρση η εγκληματικότητα ή κάτι άλλο συμβαίνει όσον αφορά τον τρόπο και την συχνότητα που αυτή η κατάσταση «σερβίρεται» από τα ΜΜΕ στον πληθυσμό; Από δω και κάτω αρχίζει η «διαστροφή του επαγγέλματος» που λέγαμε.
ΜΠΟΡΩ να βεβαιώσω ότι στον χώρο μου, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, στο να κάνουν «την τρίχα... τριχιά» είναι ...μανούλες! Υποθετικό είναι το σχέδιο, γνώμη είναι, υποκειμενική βεβαίως, όποιος θέλει την δέχεται. Με ποιον τρόπο λοιπόν μπορεί κάποιος να αποστρέψει την προσοχή σε μερίδα του πληθυσμού από την θλιβερή κατάσταση της καθημερινότητας; Μα φυσικά δημιουργώντας φόβο! Παρατηρήστε τα καθημερινά δελτία των ημερών και την ειδησεογραφία «του αίματος και του εγκλήματος». Γέροντες ξυλοκοπούνται και γερόντισσες βασανίζονται από ληστές και διαρρήκτες για ελάχιστα χρήματα. Καθημερινή «τροφή» στα δελτία της τηλεόρασης. Χρηματοκιβώτια σηκώνονται από τράπεζες και επιχειρήσεις σαν πούπουλα με ευκολία αλλά και φασαρία, λες και ουδείς πλέον υπολογίζει αστυνομία, πόσο μάλιστα τους γείτονες ή τους περαστικούς.
ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ ή τουλάχιστον ανησυχούντες οι πολίτες, επιστρέφοντας στο τέλος της ημέρας από την σκληρή καθημερινότητα (και τα ταμεία) της εφορίας, τις δοκιμασίες των υποχρεώσεων, του κτηματολογίου, των τραπεζών, της ΔΕΗ, του φυσικού αερίου, της ύδρευσης και των κοινοχρήστων και ένα σωρό άλλων «λυπητερών», επηρεασμένοι από την «ένεση φοβίας» που προσφέρουν τα δελτία ειδήσεων, κλειδαμπαρώνονται στο σπίτι κάνοντας τον σταυρό τους μην έρθει και η σειρά τους και προστεθούν στη λίστα της εγκληματικότητας.
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έπαιξε νομότυπα τον «ύποπτο» ρόλο της. Ποια τηλεόραση δηλαδή, οι μεγαλοεπιχειρηματίες ιδιοκτήτες της, είτε είναι πραγματικοί ιδιοκτήτες είτε το δημόσιο. Διότι η επιχείρηση αποστροφής από τα πραγματικά προβλήματα της κοινής γνώμης, γίνεται με διάφορα ανταλλάγματα. Τα οποία εμείς οι ανυποψίαστοι «τρομαγμένοι» ποτέ δεν θα μάθουμε. Αλλά είπαμε υποθέσεις είναι. Για να δούμε (πριν την απορρίψουμε) και αυτή την πλευρά...
ΥΓ: Επαγγελματική διαστροφή για να μην πάει ο νους άλλού, είναι η προδιάθεση της φαντασίας να διακρίνει κανείς αρνητικές καταστάσεις στον χώρο που λειτουργεί. Η οποία φαντασία οργιάζει ανάλογα με τα χρόνια που λειτουργεί κανείς στον χώρο του. Και στην δίκη μου περίπτωση είναι αρκετή...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
