 |
|
|  Πέμπτη 28/2
11ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΘΥΜΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
.... υποβλήθηκε σε καισαρική αφού οι γιατροί αρνούνταν για λόγους συνείδησης να της κάνουν άμβλωση
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Η καισαρική τομή στην οποία υποβλήθηκε μια 11χρονη, την οποία είχε βιάσει ο σύζυγος της γιαγιάς της, πυροδότησε και πάλι τη δημόσια αντιπαράθεση για τις αμβλώσεις στην Αργεντινή, όπου η νομοθεσία θέτει πολλούς περιορισμούς για τον τερματισμό της κύησης.
"Θέλω να βγάλετε αυτό που μου έβαλε ο γέρος στην κοιλιά" είχε ζητήσει το κορίτσι, όταν προσέφυγε μαζί με τη μητέρα του στα δικαστήρια για να εγκρίνουν την άμβλωση.
Η επέμβαση όμως καθυστέρησε για 7 εβδομάδες επειδή οι γιατροί επικαλούνταν λόγους συνείδησης.
Είναι συχνό φαινόμενο στην Αργεντινή να καθυστερούν οι αρχές τις υποθέσεις αυτές, μέχρι που η εγκυμοσύνη έχει προχωρήσει τόσο που η άμβλωση καθίσταται απαγορευτική.
Το κορίτσι ήταν στην 23η εβδομάδα της κύησης και οι γιατροί έκριναν τελικά ότι κινδύνευε η ζωή του και ότι ήταν ασφαλέστερο να κάνουν καισαρική και όχι άμβλωση.
"Θα έπρεπε να έχει ληφθεί υπόψη η βούληση του παιδιού. Υπήρχαν δύο λόγοι (για να εγκριθεί) η άμβλωση", είπε η δικηγόρος της οικογένειας, Σεσίλια Ντε Μπόνο.
Με βάση τον νόμο, οι δικαστές μπορούν να εγκρίνουν τον τερματισμό της κύησης όταν η εγκυμοσύνη έχει προέλθει από βιασμό ή αν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. "Με κάθε ειλικρίνεια, δεν ήταν δυνατόν. Το σώμα της δεν ήταν επαρκώς ανεπτυγμένο για να αντέξει μια εγκυμοσύνη όμως, ακόμη και αν ήταν, οι ψυχολογικές συνέπειες θα ήταν τεράστιες, δεδομένης της κακοποίησης που έχει υποστεί" η 11χρονη, εξήγησε μια γυναικολόγος που συμμετείχε στην επέμβαση, στο νοσοκομείο Έβα Περόν του Τουκουμάν.
Οι γιατροί έβγαλαν ζωντανό το έμβρυο, που είναι μόλις πέντε μηνών και δεν έχει καμία πιθανότητα να ζήσει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
