 |
|
|  Δευτέρα 4/3
ΣΤΙΒΟΣ
«Χρυσός» ο Μίλτος Τεντόγλου στο μήκος,στα πλαίσια τού 35ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Γλασκώβης
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Μίλτος Τεντόγλου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος κατά την 3η και τελευταία ημέρα του 35ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Γλασκώβης. Μετά από αυτή την επιτυχία, η συνολική ελληνική συγκομιδή στη διοργάνωση ανέβηκε στα 32 μετάλλια (6 χρυσά, 15 ασημένια και 11 χάλκινα).
Ο 20χρονος άλτης του Γιώργου Πομάσκι πήρε το χρυσό με 8.38μ στην 5η προσπάθειά του, επίδοση που είναι η κορυφαία φέτος στον κόσμο και νέο Πανελλήνιο ρεκόρ, αφού το προιηγούμενο ήταν του Λούη Τσάτουμα με 8.23μ από τις 8/2/2014 στο ΣΕΦ και το είχε ισοφαρίσει ο ίδιος φέτος στις 8 Φεβρουαρίου στη Μαδρίτη. Χαρούμενος, αλλά σεμνός, παρά τη νέα μεγάλη επιτυχία του, εμφανίστηκε στις δηλώσεις του ο Τεντόγλου.
Το μετάλλιο του Τεντόγλου ήταν το 3ο της ελληνικής αποστολής στη Γλασκώβη, μετά τα ασημένια του Κώστα Μπανιώτη στο ύψος και της Βούλας Παπαχρήστου στο τριπλούν, και το πρώτο χρυσό της χώρας μας στη διοργάνωση στους άνδρες (στις γυναίκες έχει και η Νίκη Ξάνθου από το 2002 στη Βιέννη).
Ο Τεντόγλου ξεκίνησε με άκυρη προσπάθεια, έκανε 8.12μ στη δεύτερη, αλλά αμέσως μετά ο Σουηδός Τόμπιας Νίλσον Μοντλέρ έκανε 8.17μ και πέρασε πρώτος. Ο Έλληνας αθλητής συνέχισε με στόχο το μεγάλο άλμα, έκανε άκυρη την 3η προσπάθεια και «προσγειώθηκε» στα 8.16μ στην 4η.
Έτσι τα έδωσε όλα στην 5η και ξεδιπλώνοντας το μεγάλο ταλέντο του έκανε 8.38μ, που τον οδήγησε στο χρυσό μετάλλιο. Το ασημένιο μετάλλιο πήρε ο Σουηδός Τόπιας Νίλσον Μοντλέρ με 8.17μ (ατομικό ρεκόρ) και το χάλκινο ο Σέρβος Στραχίνια Γιοβάντσεβιτς με 8.03μ (εθνικό ρεκόρ).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
