Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 5/3

ΤΟ AIDS ΝΙΚΗΘΗΚΕ!!

Για δεύτερη φορά στον κόσμο, ασθενής φαίνεται να θεραπεύθηκε απο την ασθένεια



ΑΠΕ-ΜΠΕ

Άνδρας με AIDS στο Λονδίνο έγινε ο δεύτερος γνωστός ασθενής που φαίνεται να θεραπεύθηκε τελείως από τον ιό, έπειτα από μεταμόσχευση προ τριετίας βλαστικών κυττάρων μυελού των οστών από δωρητή με ανθεκτικότητα στον HIV. Ο δωρητής είχε μια σπάνια γενετική μετάλλαξη που προσδίδει αντίσταση στον ιό HIV. Οι εξετάσεις που έγιναν στον ασθενή, ενάμισι έτος αφότου σταμάτησε την αντιρετροϊκή φαρμακευτική θεραπεία κατά του HIV, δεν δείχνουν πλέον το παραμικρό ίχνος λοίμωξης στον οργανισμό του. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ραβίντρα Γκούπτα του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το "Science". «Δεν υπάρχει καθόλου ιός που να μπορούμε να μετρήσουμε. Δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε τίποτε», διαβεβαίωσε ο Γκούπτα. Επισήμανε ότι ο ασθενής θεωρείται «λειτουργικά θεραπευμένος» και «σε ύφεση», αν και πρόσθεσε ότι «είναι πολύ νωρίς για να μιλήσει κανείς για θεραπεία». Όπως ανέφερε, «μετά από δύο χρόνια θα μιλάμε περισσότερο για θεραπεία». Ο ανώνυμος και άγνωστης ηλικίας άνδρας αποκαλείται πλέον «ο ασθενής του Λονδίνου», κατ' αναλογία με τον «ασθενή του Βερολίνου», τον Αμερικανό Τίμοθι Μπράουν, την πρώτη και μοναδική έως τώρα περίπτωση ασθενούς που έγινε γνωστό το 2007 ότι, ύστερα από μια παρόμοια θεραπεία μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων μυελού των οστών στη Γερμανία, απαλλάχθηκε από τον ιό HIV και παραμένει μέχρι σήμερα θεραπευμένος. Ο «ασθενής του Λονδίνου» είχε μολυνθεί από τον HIV το 2003 και το 2012 διαγνώσθηκε επίσης με λέμφωμα Hodgkin, μια μορφή καρκίνου του αίματος. Το 2016 οι γιατροί αποφάσισαν να του κάνουν μεταμόσχευση μυελού των οστών, κάτι που ήταν η τελευταία ελπίδα επιβίωσης του. Το AIDS έχει σκοτώσει περίπου 35 εκατομμύρια ανθρώπους από τότε που εμφανίσθηκε στη δεκαετία του 1980, ενώ περίπου 37 εκατομμύρια άνθρωποι είναι σήμερα μολυσμένοι με τον ιό. Οι περισσότεροι επιστήμονες εμφανίζονται πάντως επιφυλακτικοί, κατά πόσο τέτοιες θεραπείες όπως αυτές που εφαρμόσθηκαν στους ασθενείς του Βερολίνου και του Λονδίνου, μπορούν να θεραπεύσουν όλους τους ασθενείς με AIDS, καθώς η διαδικασία είναι ακριβή, πολύπλοκη και ενέχει κινδύνους, συν το γεγονός ότι πρέπει να βρεθούν κατάλληλοι δωρητές με τη σπάνια μετάλλαξη (CCR5 Δέλτα 32), που χαρίζει ανοσία έναντι του ιού.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία