 |
|
|  Παρασκευή 8/3
ΘΡΗΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ
Εκατοντάδες παιδιά πέθαναν από επιδημία ιλαράς γιατί δεν είχαν εμβολιαστεί
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πριν από δύο μήνες στο σπίτι του ψαρά Ντάντα στην Μαδαγασκάρη ακούγονταν οι χαρούμενες παιδικές φωνές του τετράχρονου γιού του που έπαιζε με τις δύο μικρότερες ξαδέλφες του. Μερικές εβδομάδες αργότερα και τα τρία παιδιά ήταν νεκρά, θύματα της χειρότερης επιδημίας ιλαράς που έχει σημειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στο νησί αυτό του Ινδικού Ωκεανού.
Τα κρούσματα ιλαράς είναι αυξημένα σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμη και σε πλούσιες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, όπου ορισμένοι γονείς αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους πιστεύοντας ψευδείς θεωρίες που συνδέουν τα σωτήρια για την ζωή παιδικά εμβόλια με τον αυτισμό.
Στη Μαδαγασκάρη, μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο, οι γονείς θέλουν απεγνωσμένα να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, πολλοί μάλιστα κάνουν τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια για να φθάσουν σε κλινικές. Αλλά δεν υπάρχει επάρκεια εμβολίων, όπως λέει το υπουργείο Υγείας, και πολλοί κάτοικοι είναι φτωχοί για να αγοράσουν τα εμβόλια.
Ο ψαράς Ντάντα, όπως πολλοί άλλοι κάτοικοι της Μαδαγασκάρης, είχε μεταφέρει τον γιο του Λιμπεραζά για να εμβολιαστεί στον τόπο διαμονής της οικογένειας, το Φορ Ντοφέν.
Αλλά η επαναληπτική δόση του εμβολίου που θα έπρεπε να κάνει στην κλινική κόστιζε 15 δολάρια τη στιγμή που η οικογένεια του Ντάντα ζει με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα και έτσι αποφάσισε να εμβολιάσει το παιδί του σε έναν παράνομο τοπικό γιατρό.
Τον Ιανουάριο ο μικρούλης άρχισε να βήχει. Στη συνέχεια εμφάνισε εξανθήματα και μια εβδομάδα μετά, βράζοντας από τον πυρετό, το παιδί πέθανε.
Μέχρι τότε η ανιψιά του Ντάντα, η τρίχρονη Μαρτίνα, είχε ήδη ασθενήσει. Οκτώ ημέρες μετά ήταν και εκείνη νεκρή...
Το ίδιο απόγευμα ο ανιψιός του Ντάντα από την άλλη του αδελφή, ο τρίχρονος Μάριο, επίσης κατέληξε.
Τα τρία ξαδελφάκια είναι μεταξύ των σχεδόν 1.000 ανθρώπων, κυρίως παιδιών, που έχουν πεθάνει από ιλαρά στη Μαδαγασκάρη από τον Οκτώβριο.
Οι θάνατοί τους υπογραμμίζουν την σκληρή πραγματικότητα για εκείνους που μένουν απροσπάτευτοι από μια από τις πιο μολυσματικές νόσους. Ο ιός, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει τύφλωση, πνευμονία, εγκεφαλικό οίδημα και τελικά να επιφέρει τον θάνατο, μπορεί να επιβιώσει έως και δύο ώρες στον αέρα έπειτα από ένα βήξιμο ή ένα φτέρνισμα, που εύκολα μολύνει όσους βρίσκονται κοντά.
Παρότι υπάρχει ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό εμβόλιο, σε παγκόσμιο επίπεδο περίπου 110.000 άνθρωποι πέθαναν από ιλαρά το 2017, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Τα περισσότερα θύματα ήταν παιδιά κάτω των πέντε ετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
