 |
|
|  Πέμπτη 21/3
ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΑ ΓΕΥΜΑ ΣΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ;
'Ανοιξε στην Νορβηγία το Under, το πρώτο υποθαλάσσιο εστιατόριο της Ευρώπης
ΑΠΕ-ΜΠΕ
To πρώτο υποθαλάσσιο εστιατόριο της Ευρώπης άνοιξε στη Νορβηγία, με περισσότερους από 7.000 καλοφαγάδες, λάτρεις
της θαλάσσιας ζωής και της αρχιτεκτονικής να έχουν κάνει κράτηση μέχρι
στιγμής για να απολαύσουν ένα γεύμα ανάμεσα στα ψάρια.
Το εστιατόριο, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Νορβηγίας, μοιάζει
με έναν φαρδύ συμπαγή σωλήνα, ένα μέρος του οποίου είναι βυθισμένο στη
Βόρεια Θάλασσα. Ονομάζεται “Under”, λέξη που σημαίνει στα νορβηγικά
και “θαύμα”. Σχεδιάστηκε από τη νορβηγική αρχιτεκτονική εταιρία
Snoehetta, η οποία σχεδίασε επίσης την ‘Οπερα του ‘Οσλο και το Εθνικό
Μουσείο – Μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη.
“Η γοητεία είναι ακριβώς αυτή η μετάβαση, που ενώ είσαι πάνω από το
νερό φθάνεις κάτω από τη θάλασσα, καθώς διασχίζεις το κτίριο. Το
μεγάλο παράθυρο δείχνει το υποθαλάσσιο περιβάλλον όχι όπως ένα
ενυδρείο, αλλά την πραγματική εικόνα”, δήλωσε ο ιδρυτής της Snoehetta,
Κέτιλ Τρένταλ Τούρσεν.
Μπαίνοντας στο Under αρχικά αισθάνεσαι σαν να μπαίνεις στη σάουνα,
καθώς ξύλινες σανίδες καλύπτουν το επάνω τμήμα του, αλλά μια κάθοδος
οκτώ μέτρων με σκάλα οδηγεί κάτω, στη μεγάλη τραπεζαρία όπου μπορούν
να καθήσουν σχεδόν 40 επισκέπτες. Η αίθουσα χωρίζεται από την θάλασσα
με ένα τεράστιο παράθυρο που προσφέρει πανοραμική θέα.
Ο Τούρσεν είπε ότι η κατασκευή μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ μεγάλη
κακοκαιρία και είναι σχεδιασμένη με τρόπο τέτοιο ώστε να αντέξει αυτό
που αποκάλεσε “το κύμα του αιώνα”.
Το εστιατόριο γεμίζει με φυσικό φως κατά τη διάρκεια της ημέρας,
φιλτραρισμένο από το πρασινωπό χρώμα του νερού. Ένα πλήρες μενού με 18
πιάτα, που βασίζεται σε τοπικά υλικά και θαλασσινά, κοστίζει έως 3.700
κορώνες (περίπου 380 ευρώ) το άτομο, συμπεριλαμβανομένων των ποτών.
“Ο στόχος είναι το 50% των πελατών που τρώει εδώ, να διανυκτερεύει στη
συνέχεια στο ξενοδοχείο μας… Περιμένουμε σχεδόν 12.000 ανθρώπους να
δειπνούν στο εστιατόριό μας κάθε χρόνο”, είπε ο Γκετ Ούμποσταντ, ένας
από τους δύο αδελφούς που έχουν το εστιατόριο και ένα ξενοδοχείο εκεί
κοντά.
Το Under άνοιξε για τους φίλους και την οικογένεια των
ιδιοκτητών, ενώ για τους πρώτους πελάτες που θα πληρώνουν, οι πύλες
του θα ανοίξουν στις αρχές Απριλίου.
Τα υποθαλάσσια εστιατόρια που υπάρχουν παγκοσμίως μετριούνται στα
δάκτυλα του ενός χεριού και τα περισσότερα βρίσκονται στα τροπικά νερά
όπως οι Μαλδίβες στον Ινδικό Ωκεανό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
