 |
|
|  Tετάρτη 27/3
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΧΩΡΑ ΧΡΕΩΜΕΝΩΝ
Χρωστάμε εμείς
χρωστάει και
ο ...Χατζηπετρής!
Γράφει ο Δημοσιογράφος,Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΔΕΝ πιστεύω αν στην οικουμένη ολόκληρη, υπάρχει πληθυσμός που να χρωστάει - σε τόσο μεγάλο ποσοστό και τόσο τεράστιο ποσό - σαν τον ελληνικό πληθυσμό. Δεν βρίσκεις νοικοκυριά, με εξαίρεση ελάχιστα, που να μην είναι υπερχρεωμένα! Εκατομμύρια οι οφειλέτες. Στο κράτος, σε υπηρεσίες και σε ιδιώτες. Τόσοι πολλοί άνθρωποι, να πληρώνουν τα...μαλλιοκέφαλά τους, μια δεκαετία τώρα σε φόρους και χαράτσια και μετά από τοοόσα πολλά χρόνια, ακόμα να βρίσκονται χρεωμένοι! Και μάλιστα τα χρέη να βαίνουν αυξανόμενα, αντί να συμβεί το αντίθετο...
- ΧΡΩΣΤΑΜΕ λοιπόν όλοι σε τούτο τον τόπο... Χρωστάει το κράτος, στους συνταξιούχους. Χρωστάνε οι εργαζόμενοι στην εφορία. Οι εργοδότες χρωστάνε στους εργαζόμενους. Οι αγρότες χρωστάνε στους προμηθευτές των καλλιεργητικών, στα πετρέλαια και στα λιπάσματα. Στις τράπεζες, χρωστούν οι μισοί Έλληνες τα «κόκκινα» δάνεια, τα νοικοκυριά χρωστούν δισεκατομμύρια στη ΔΕΗ, οι άλλοι μισοί πλήρωσαν με ρύθμιση την ΔΕΗ, όμως χρωστούν μονίμως στην εφορία! Οι ενοικιαστές χρωστούν στους ιδιοκτήτες. Όλοι τελικά βρίσκονται σε μια γενικευμένη οικονομική αδυναμία. Με κυριότερο οφειλέτη το ίδιο το κράτος! Που χρωστάει ...όλα τα δανεικά της γής, χρωστάει της Μιχαλούς που λέει ο λαός, χρωστάει στους δανειστές στους τοκογλύφους!
ΕΙΝΑΙ να απορεί κανείς, πώς γίνεται, ύστερα από δέκα χρόνια «θυσιών» με την χώρα στην γκιλοτίνα των μνημονίων, με ένα απίστευτα οδυνηρό διαρκές «ξεζούμισμα» των ελληνικών νοικοκυριών και με υποθηκευμένα, περιουσίες, εργασία, ανάπτυξη και εθνική ανεξαρτησία, πώς μπορεί να γίνουν πιστευτά τα προγράμματα και οι υποσχέσεις των πολιτικών, η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από «ληγμένα υλικά» των προηγούμενων ενόχων (ενός εθνικού εγκλήματος που οδήγησε στην κρίση) δεκαετιών;
- ΑΛΗΘΕΙΑ, θέλει υψηλό βαθμό υποκρισίας και θράσους, κυρίως από κείνους που έχουν το «πολιτικό πρόσταγμα» να υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια για να πάει η χώρα μπροστά, η οποία διαθέτει έναν πληθυσμό που θα παλεύει με τα δανεικά του και τα χρέη του, για τα επόμενα 90(!) χρόνια. Ακόμα περισσότερη υποκρισία και για όλους τους αντιπολιτευόμενους «εθνοσωτήρες». Οι οποίοι, αφού βύθισαν την χώρα στον βούρκο, υπόσχονται τώρα να την σώσουν! Σε μια τέτοια χώρα όμως, που εξαιτίας του δανεισμού της και της χρεοκοπίας πολιτών και θεσμών, διαλύεται σιγά σιγά, δεν μπορείς πλέον να επενδύσεις πουθενά. Ούτε καν ακόμα και στην ελπίδα...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
