Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
1/4/2025
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 4/4

Τα "Γκρίκις" συγκινούν τους Ευρωπαίους

Nέα μόδα στην Ευρώπη η υιοθεσία αδέσποτων ζώων από την Ελλάδα



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αναλαμβάνουν ζώα "που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη", κατά κύριο λόγο ζώα που στην Ελλάδα δεν θα είχαν πολλές ελπίδες είτε να βρούνε ένα σπίτι είτε να φιλοξενηθούν εύκολα για μεγάλο διάστημα από μια δομή. Ζώα που είτε "πετάχτηκαν" στο δρόμο όταν κούρασαν τους ανθρώπους είτε χτυπήθηκαν και αφέθηκαν στην τύχη τους από ασυνείδητους. "Θα βρούμε ένα ζωάκι που θα φτάσει στα χέρια μας μετά από δύσκολες διαδικασίες όπως ένα τροχαίο, αλλά και ένα ζώο παράλυτο, ένα ζώο πολύ γέρικο, που δεν μπορεί να επιβιώσει στο δρόμο, κάποια κουτάβια, πολλές φορές δε κουτάβια που θα βρούμε πολλά μαζί, πεταμένα" εξήγησε η πρόεδρος του φιλοζωικού σωματείου «Αδεσποτούλια» Ξάνθης, Άννα-Μαρία Ζαφειριάδου, ενώ περιγράφει την καινοτόμο εθελοντική προσπάθεια αγάπης των μελών του σωματείου τη πόλης της Θράκης και το πώς αυτά τα ζώα βρίσκουν σπίτια σε όλη την Ευρώπη, σπίτια όπου τα περιμένουν με μια ανοιχτή αγκαλιά. "Συνήθως οι ξένοι όταν έρχονται στην Ελλάδα κλαίνε, γιατί αντικρίζουν μια εικόνα που δεν την έχουν ξαναδεί, όπως εμείς θα βλέπαμε παιδάκια χτυπημένα ή νηστικά στο δρόμο" εξηγεί με περιγραφικότητα η κα Ζαφειριάδου και τονίζει πως η διάθεση, και σε πολλές περιπτώσεις μεταφορά συνοδεία Ελλήνων εθελοντών ζώων, από την Ελλάδα των ταλαιπωρημένων ζωντανών στα τους νέα σπίτια στην ΕΕ έχει αποκτήσει δυναμική αξιοπρόσεκτη. «Έχουμε από ένα δικό μας φιλοζωικό σωματείο στην Ολλανδία και στη Γερμανία, είναι σωματεία που ιδρύθηκαν από φίλους που είχαν έρθει και είδαν τη δουλειά μας» εξηγεί η κα Ζαφειριάδου, που περιγράφει πως η εικόνα των αδέσποτων είναι σε γενικές γραμμές άγνωστη στην Κεντρική και Βόρεια κατά βάση Ευρώπη. «Στην Ολλανδία, στην Αγγλία ή στη Γερμανία δεν υπάρχει κανένα αδέσποτο, με αποτέλεσμα να θέλουν πολύ να βοηθήσουν και έτσι δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένες φιλοζωικές στο εξωτερικό και προσπαθούν να βρουν σπίτια σε σκυλιά από την Ελλάδα» σημείωσε η πρόεδρος του φιλοζωικού σωματείου «Αδεσποτούλια». «Τα αποκαλούν "Γκρίκις", θεωρούνται καλά σκυλιά, είναι και μόδα καθώς τους αρέσει να λένε ότι είναι αδέσποτο και το πήραν» τονίζει η κα Ζαφειριάδου, ενώ περιγράφει και μια περίπτωση χαρακτηριστική. "Θα σας πω για ένα σκυλί που πήραν στην Ολλανδία με ένα μάτι και άρρωστο, το παρέλαβαν και έκαναν ακόμη και παρουσίαση στο σχολείο!" εξιστορεί και τονίζει πως οι ενδιαφερόμενοι δεν διαλέγουν ράτσα και τα περισσότερα που ταξιδεύουν στα νέα τους σπίτια στην ΕΕ είναι ημίαιμα.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία