 |
|
|  Σάββατο 6/4
ΠΡΟΣΩΠΑ
Χαλίφα Χάφταρ, ο στρατάρχης που ξεκίνησε πόλεμο επιζητώντας την εξουσία στην Λιβύη
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Λίβυος στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ, οι δυνάμεις του οποίου προελαύνουν για την κατάληψη της Τρίπολης, πιστεύεται ότι έχει ξεκινήσει πόλεμο για να αναλάβει την εξουσία αυτής της πλούσιας σε πετρέλαιο χώρας που είναι βυθισμένη στο χάος από το 2011.
Με άσπρα μαλλιά, που έρχονται σε αντίθεση με τα μαύρα φρύδια του και το λεπτό του μουστάκι, ο 75χρονος Χάφταρ εμφανίζεται ως «ο σωτήρας» της Λιβύης. Όμως οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι υποκινεί πραξικοπήματα και ότι επιθυμεί να εγκαθιδρύσει μια νέα δικτατορία στη Λιβύη.
Ισχυρός άνδρας της Κυρηναϊκής και σημαντικός παράγοντας στην κρίση στη Λιβύη ,κατηγορεί όλους τους αντιπάλους του ότι είναι «τρομοκράτες» ή «μισθοφόροι».
Φειδωλός στα λόγια, ο στρατάρχης με την αμφιλεγόμενη πολιτική, δεν χάνει ευκαιρία να προκαλέσει συζητήσεις.
Την Πέμπτη ξεκίνησε μία ακόμη στρατιωτική επιχείρηση, αυτή τη φορά για την κατάληψη της Τρίπολης, όπου έχει την έδρα της η κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον πρωθυπουργό και αντίπαλό του Φάγεζ αλ Σάραζ και η οποία αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα.
Όμως την κυβέρνηση αυτή, που ελέγχει τη δυτική Λιβύη και την οποία στηρίζουν άλλες πολιτοφυλακές, δεν αναγνωρίζουν οι αρχές της ανατολικής Λιβύης και κυρίως το κοινοβούλιο που εξελέγη το 2014 και το οποίο προήγαγε τον Χάφταρ σε στρατάρχη.
Μαύρο πρόβατο των ισλαμιστών, κατάφερε το 2017 να θέσει υπό τον έλεγχό του την ανατολική Λιβύη μετά την επιχείρηση «Αξιοπρέπεια» που ξεκίνησε το 2014 εναντίον των τζιχαντιστικών ομάδων στη Βεγγάζη.
Πολλοί αξιωματικοί της ανατολικής Λιβύης εντάχθηκαν στην παραστρατιωτική του δύναμη, με την ονομασία Λιβυκός Εθνικός Στρατός (ΛΕΣ), η οποία κατάφερε τελικά να καταλάβει τη Βεγγάζη.
Για να εδραιωθεί ως ο ισχυρός άνδρας της ανατολικής Λιβύης, ο Χάφταρ ανακοίνωσε επιχείρηση για την κατάληψη της Ντέρνα, της μοναδικής πόλης στην Κυρηναϊκή που δεν ήταν υπό τον έλεγχό του. Στο τέλος του Ιουνίου του 2018 ανακοίνωσε την «απελευθέρωσή» της από τις εξτρεμιστικές οργανώσεις.
Τον Ιανουάριο εξαπέλυσε επιχείρηση για την κατάκτηση των νότιων περιοχών στην έρημο, που είναι πλούσιες σε πετρέλαιο, και έθεσε υπό τον έλεγχό του χωρίς μάχη τη Σέμπχα, όπου υπάρχει μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου.
Η νοσηλεία του επί δύο εβδομάδες σε νοσοκομείο του Παρισιού τροφοδότησε τις φήμες για την κατάσταση της υγείας του, με κάποια μέσα στη Λιβύη να ανακοινώνουν ακόμη και τον θάνατό του. Όμως ο στρατάρχης έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές τον Απρίλιο του 2018 στη Βεγγάζη.
Ο Χάφταρ ήρθε στο προσκήνιο στην αρχή της εξέγερσης εναντίον του Μουάμαρ Καντάφι το 2011, στην οποία και συμμετείχε.
Τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα, αυτός ο στρατιώτης που είχε εκπαιδευτεί στην πρώην ΕΣΣΔ ,συμμετείχε στο πραξικόπημα του 1969 που ανέτρεψε τη μοναρχία του Σενούσι και οδήγησε στην εξουσία τον Καντάφι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
