 |
|
|  Τετάρτη 10/4
ΥΓΕΙΑ
Μια γυναίκα-ιατρικό θαύμα έζησε έως τα 99 με τα όργανά της σε λάθος θέσεις μέσα στο σώμα της
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μία Αμερικανίδα, η Ρόουζ Μαρί Μπέντλεϊ, ήταν δεινή κολυμβήτρια, μεγάλωσε πέντε παιδιά και έζησε έως τα 99 της, παρόλο που τα περισσότερα όργανα της βρίσκονταν σε λάθος θέσεις μέσα στο σώμα της, χωρίς να το γνωρίζει. Η περίπτωση της, που ανακαλύφθηκε αρκετά μετά το θάνατό της, χαρακτηρίζεται ιατρικό παράδοξο.
Η γυναίκα, ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος για κατοικίδια ζώα, πέθανε το 2017 και δώρισε το σώμα της για ιατρικές έρευνες στο Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον στο Πόρτλαντ. Οι φοιτητές σε μάθημα ανατομίας ήταν οι πρώτοι που πρόσεξαν ότι τα όργανα της δεν βρίσκονταν εκεί που θα έπρεπε να είναι.
Το ήπαρ, το στομάχι και άλλα όργανα της κοιλιακής χώρας βρίσκονταν σε κατοπτρική θέση και μόνο η καρδιά της βρισκόταν σωστά στα αριστερά. Η κατάσταση αυτή οφειλόταν σε εκ γενετής σπάνια ανωμαλία, που συμβαίνει μόνο σε μια γέννηση στις 22.000.
Οι γιατροί δήλωσαν έκπληκτοι τόσο που το γεγονός είχε περάσει απαρατήρητο όσο ζούσε η γυναίκα, όσο και για το ότι έζησε μια τόσο μακρά και υγιή ζωή, καθώς η αντιστροφή της θέσης των οργάνων συνήθως έχει ως συνέπεια απειλητικά για τη ζωή προβλήματα στην καρδιά και άλλες διαταραχές.
Εκτιμάται ότι μόνο ένας στους 50 εκατομμύρια ανθρώπους που γεννιέται με όργανα σε λάθος θέσεις, ζει αρκετά για να ενηλικιωθεί. Μέχρι σήμερα οι γιατροί γνώριζαν μία περίπτωση, που είχε ζήσει έως τα 73, πράγμα που καθιστά την Μπέντλεϊ την κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ επιβίωσης για ανθρώπους με τέτοια ασυνήθιστη ανατομία.
Η γυναίκα, όπως είπαν τα παιδιά της, δεν είχε κάποια χρόνια πάθηση εκτός από αρθρίτιδα, ενώ είχε κάνει τρεις χειρουργικές επεμβάσεις, χωρίς κάποιος γιατρός να αναφέρει ότι είδε κάτι παράξενο, εκτός από έναν που αφαίρεσε τη σκωληκοειδίτιδα και του φάνηκε σε ασυνήθιστη θέση.
Η περίπτωσή της παρουσιάσθηκε τώρα σε συνέδριο ανατομίας στις ΗΠΑ από τον επίκουρο καθηγητή, Κάμερον Γουόκερ, οι φοιτητές του οποίου έκαναν την ανακάλυψη το 2018, όταν πρόσεξαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα αιμοφόρα αγγεία, σύμφωνα με το BBC και τη «Γκάρντιαν».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
