 |
|
|  Τετάρτη 10/4
ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Τα διαπιστευτήρια του στον Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε στην Ουάσινγκτον ο Σταύρος Λαμπρινίδης
ΟΥΣΙΝΓΚΤΟΝ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Π.Kασφίκης
Τα διαπιστευτήρια του στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε τη Δευτέρα ο πρεσβευτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ουάσινγκτον, Σταύρος Λαμπρινίδης ,κατά την διάρκεια μιας τελετής που έλαβε χώρα στον Λευκό Οίκο.
Ο Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης καριέρας αναλαμβάνει πλέον και επίσημα τα καθήκοντα του πρεσβευτή της ΕΕ στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της ΕΕ στην Ουάσινγκτον, ο κ. Λαμπρινίδης υπογράμμισε τη θεμελιώδη σημασία της διμερούς συνεργασίας λέγοντας ότι «δεν υπάρχει βαθύτερη και ισχυρότερη συμμαχία από τη διατλαντική εταιρική σχέση».
Υπό αυτό το πρίσμα, τόνισε ότι η ΕΕ έχει εξελιχθεί σε έναν σημαντικό παγκόσμιο παίχτη και εταίρο των ΗΠΑ. Όπως μάλιστα πρόσθεσε, «η στενή και διαρκή μας φιλία έχει βοηθήσει στην προάσπιση των κοινών μας συμφερόντων και αξιών, της ασφάλειας και της ευημερίας. Μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη είναι επίσης εγγυητής της ασφάλειας και της ευημερίας των ΗΠΑ».
Αναφερόμενος στην εμπορική διάσταση της εταιρικής σχέσης, ο κ. Λαμπρινίδης την χαρακτήρισε ως «τη μεγαλύτερη οικονομική σχέση στον κόσμο» και τόνισε πως η ΕΕ επιθυμεί την περαιτέρω επέκταση της με στόχο την ενίσχυση του αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των δύο πλευρών.
«Η συνάντησή σας τον Ιούλιο του 2018 με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ ανέδειξε τη δυνατότητα συνεργασίας με πνεύμα φιλίας, εμπιστοσύνης και αμοιβαίας δέσμευσης για την διατήρηση και ενίσχυση της εταιρικής μας σχέσης», είπε ο κ. Λαμπρινίδης απευθυνόμενος προς τον Αμερικανό πρόεδρο.
Από την νέα του θέση ως πρεσβευτής της ΕΕ στην Ουάσινγκτον, ο Σταύρος Λαμπρινίδης θα αντιπροσωπεύει τους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, υπό την εποπτεία της Ύπατης Εκπροσώπου για την Εξωτερική πολιτική και την Άμυνα της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
