 |
|
|  Σάββατο 13/4
Τζούλιαν Ασάνζ
Σταυροφόρος της αλήθειας ή ναρκισσιστής και χειραγωγός;
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Για τους υποστηρικτές του ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι ένας θαρραλέος σταυροφόρος της αλήθειας. Για τους επικριτές του είναι μια νοσηρή, ναρκισσιστική προσωπικότητα, που επιζητεί τη δημοσιότητα και έχει θέσει σε κίνδυνο ζωές δημοσιοποιώντας έναν τεράστιο όγκο από ευαίσθητες πληροφορίες.
Όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί του τον περιγράφουν ως μια έντονη προσωπικότητα, έναν δυναμικό και εξαιρετικά ευφυή άνθρωπο με μια ιδιαίτερη ικανότητα να σπάει κωδικούς πρόσβασης ευάλωτων λειτουργικών συστημάτων.
Το 2006 ίδρυσε τον ιστότοπο Wikileaks, ο οποίος δημοσιοποιεί εμπιστευτικά έγγραφα και εικόνες και ο οποίος έκανε πρωτοσέλιδα παγκοσμίως τον Απρίλιο του 2010 όταν έδωσε στη δημοσιότητα οπτικό υλικό που δείχνει αμερικανούς στρατιώτες να πυροβολούν και να σκοτώνουν 18 αμάχους από ένα ελικόπτερο στο Ιράκ.
Αργότερα την ίδια χρονιά ο Ασάνζ συλλαμβάνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αργότερα αφήνεται ελεύθερος με εγγύηση μετά την έκδοση από τη Σουηδία διεθνούς εντάλματος σύλληψης με κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση.
Οι σουηδικές αρχές θέλουν να τον ανακρίνουν έπειτα από καταγγελίες μιας γυναίκας ότι την βίασε και μιας άλλης ότι την κακοποίησε σεξουαλικά και την υποχρέωσε σε ερωτική επαφή τον Αύγουστο του 2010 στη διάρκεια επίσκεψής του στη Στοκχόλμη για μια ομιλία του.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι και οι δύο σεξουαλικές επαφές ήταν με τη συναίνεση των γυναικών και ξεκινάει μια μακρά δικαστική μάχη με εκείνον να καταλήγει να ζητάει άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο για να αποφύγει την έκδοσή του.
Αφού πέρασε σχεδόν επτά χρόνια μέσα στην πρεσβεία ο Ασάνζ συνελήφθη από την βρετανική αστυνομία την Πέμπτη. Η σύλληψή του ακολούθησε μήνυμα στο Twitter του προέδρου του Ισημερινού Λένιν Μορένο: «Ο Ισημερινός απέσυρε το άσυλο στον Τζούλιαν Ασάνζ ύστερα από τις συνεχείς παραβιάσεις διεθνών συμβάσεων και καθημερινών πρωτοκόλλων.
Οι Αμερικανοί ενεργοποίησαν το ένταλμα του 2012, με το οποίo ζητούν από τις βρετανικές αρχές την έκδοση του και ο βρετανός δικαστής χρησιμοποιεί απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του, αποκαλώντας τον «νάρκισσο» και προσάπτοντάς του ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πώς θα γίνει διάσημος, ακόμα κι αν με τις πράξεις του θέτει σε κίνδυνο τη ζωή αθώων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
