 |
|
|  Δευτέρα 15/4
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΜΝΗΜΕΣ ΤΡΟΧΑΙΟΥ:
Επτά (συν ένα)
τα κεριά
στα Τέμπη
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
Αν θυμάμαι καλά σε κείνο το πολύνεκρο τροχαίο στα Τεμπη που είχε γίνει στις 4 Οκτωβρίου 1999, όταν τουριστικό λεωφορείο που μετέφερε 77 οπαδούς του ΠΑΟΚ συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι στην προσπάθειά του να κάνει προσπέραση και ανατράπηκε πέφτοντας σε χαντάκι, σκορπώντας τον θάνατο σε επτά νεαρούς φιλάθλους, είχε χάσει αδίκως την ζωή του και ένας 68χρονος Λαρισαίος.
Ο Αστέριος Ακζιώτης, που οδηγούσε ένα φορτηγάκι πάνω στο οποίο έπεσε πριν ανατραπεί στο χαντάκι το λεωφορείο των οπαδών του ΠΑΟΚ.
Αν και όλων η ζωή είναι το ίδιο πολύτιμη, ιδιαίτερα όταν αυτή χαθεί αδίκως, ούτε τώρα που θα προσκυνήσει ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ στο μνημείο μετά την λήξη της αναμέτρησης με την ΑΕΛ, ούτε για τρεις δεκαετίες από την τραγωδία, ΔΕΝ είδα καμία επιμνημόσυνη αναφορά, ούτε αφιερώματα και στεφάνια για τον 68χρονο Λαρισαίο που έφυγε από τη ζωή και τον έχασαν για πάντα οι δικοί του, επειδή ένα 19χρονο τότε αγόρι πήρε το τιμόνι του λεωφορείου από τα χέρια του ιδιοκτήτη.
Ως δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης της «Ε» εκείνη την εποχή, δεν θα ξεχάσω τις σκληρές εικόνες που αντίκρυσα με τα καταπλακωμένα από το λεωφορείο νεκρά κορμιά εκείνων των άτυχων νεαρών, που πλήρωσαν ακριβά την αγάπη τους για την ομάδα.
Την ίδια φρίκη ένιωσα, θυμάμαι καμιά φορά, με τον αδικοχαμένο φίλαθλο της ΑΕΛ Χαράλαμπο Μπλώνα, όταν τον περνούσαν από μπροστά μας σε φορείο με το αίμα να αναβλύζει από την καρωτίδα στην οποία σφηνώθηκε εκείνη φωτοβολίδα. Νέοι άνθρωποι να χάνουν την ζωή τους τόσο άδικα. Κρίμα, πολύ κρίμα...
Να θυμηθώ ότι από τα συντρίμμια του λεωφορείου των οπαδών του ΠΑΟΚ, ανασύρθηκαν νεκροί οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης (20 χρόνων), Δημήτριος Ανδρεαδάκης (25 χρόνων), Χριστίνα Τζιόβα (18 χρόνων), Αναστάσιος Θέμελης (22 χρόνων), Γεώργιος Γκανάτσιος (22 χρόνων), Κυριάκος Λαζαρίδης (17 χρόνων), καθώς και o Αστέριος Αγκζιώτης (68 χρόνων), ο οδηγός του μικρού φορτηγού που κατευθυνόταν προς τη Λάρισα. Και οι 6 φίλαθλοι του ΠΑΟΚ ήταν μέλη του Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ Κορδελιού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
