 |
|
|  Πέμπτη 25/4
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
Το πρώτο αυτόνομο ρομποτικό όργανο για καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις δημιούργησαν επιστήμονες στις ΗΠΑ με επικεφαλής έναν Έλληνα
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σημαντικό επίτευγμα στο πεδίο της ιατρικής ρομποτικής πέτυχαν επιστήμονες στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Ομογενή ερευνητή,Γιώργο Φαγογένη , υλοποιώντας το αντίστοιχο ενός αυτόνομου αυτοκινήτου χωρίς οδηγό στον χώρο της χειρουργικής. Οι ερευνητές για πρώτη φορά ανέπτυξαν και δοκίμασαν με επιτυχία σε μεγάλα ζωντανά πειραματόζωα (χοίρους) ένα «έξυπνο» ρομποτικό καθετήρα, που πραγματοποιεί καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις καθοδηγούμενος αυτόνομα από το άγγιγμα του στον ιστό της καρδιάς.
Εδώ και πάνω από μια δεκαετία οι χειρουργοί κάνουν επεμβάσεις με ρομποτικούς βραχίονες που ελέγχονται μέσω χειριστηρίου, ενώ ερευνητές έχουν επίσης δείξει ότι είναι δυνατό μικροσκοπικά ρομπότ να καθοδηγηθούν μέσα στο σώμα μέσω άσκησης εξωτερικής δύναμης όπως ο μαγνητισμός. Όμως, τώρα, για πρώτη φορά, κατέστη εφικτό ένας ρομποτικός καθετήρας να εκτελέσει αυτόνομα μια επέμβαση στην παλλόμενη καρδιά. Όπως έδειξαν οι δοκιμές, είναι ικανός μόνος του να φθάσει σωστά στον προορισμό του στο 95% των περιπτώσεων, εμφανίζοντας παρόμοιο ποσοστό επιτυχίας με ένα έμπειρο καρδιοχειρουργό.
Ο καθετήρας χρησιμοποιεί έναν εξελιγμένο αισθητήρα αφής και ελέγχεται από αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης (μηχανικής μάθησης), η έμπνευση για τους οποίους υπήρξε ο τρόπος που τα ζώα μαθαίνουν για το περιβάλλον τους, για παράδειγμα τα έντομα με τις κεραίες τους ή τα τρωκτικά με τα μουστάκια τους. Οι αλγόριθμοι αυτοί επιτρέπουν στον καθετήρα να ξέρει πού βρίσκεται κάθε στιγμή και πού πρέπει να πάει στη συνέχεια. Επιτρέπουν έτσι την αυτόνομη πλοήγηση του μέσα στην καρδιά, καθώς το ρομποτικό όργανο έχει επαφή με τον ιστό της καρδιάς και στη συνέχεια φθάνει «ψηλαφητά» στο στόχο του, όπου θα πρέπει να διορθωθεί το πρόβλημα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
