 |
|
|  Παρασκευή Ωρα 11.30πμ
----------------------------------------
Ιταλία
----------------------------------------
Η Ισραηλινή τραγουδίστρια Νόα υφίσταται «μποϊκοτάζ από την ίδια τη χώρας της λόγω των απόψεών της για το Μεσανατολικό», δηλώνει ο Ιταλός
μάνατζερ της
----------------------------------------
ΕΔΩ ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)
«Η Ισραηλινή τραγουδίστρια Νόα είναι θύμα της ίδιας της χώρας της», υποστήριξε ο Ιταλός μάνατζερ της Πομπέο Μπενινκάζα.
Ο Μπενινκάζα είπε στο ιταλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Αnsa ότι η πελάτισσά του υφίσταται «πραγματικό μποϊκοτάζ σε βάρος της εξαιτίας των απόψεών της για τις τελευταίες τραγικές εξελίξεις στο Μεσανατολικό».
Η Νόα είχε προγραμματίσει συναυλία για τον Σύνδεσμο Εβραίων Γυναικών της Ιταλίας την 27η Οκτωβρίου στο Μιλάνο η οποία όμως ακυρώθηκε από τον ίδιο το σύνδεσμο που την είχε οργανώσει, όπως καταγγέλλει ο Ιταλός μάνατζερ.
Η τραγουδίστρια σε πρόσφατη συνέντευξή της στο πρακτορείο Ansa είχε δηλώσει πως «συνάντησε στην Ραμάλα τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς και θεωρεί ότι επιθυμεί την ειρήνη», αλλά «δεν μπορεί να υποστηρίξει το ίδιο για τον πρωθυπουργό της χώρας της», τον Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Σε ανοικτή επιστολή που δημοσίευσε στον ιστότοπό της, παράλληλα, η καλλιτέχνιδα, Ισραηλινή υπήκοος, προσθέτει: «στην διαμάχη αυτή οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές δεν είναι οι εβραίοι και οι άραβες . Είναι οι μετριοπαθείς και οι εξτρεμιστές. Εγώ ανήκω στους μετριοπαθείς , όπου και αν βρίσκονται. Και η ομάδα αυτή πρέπει να ενωθεί».
«Θα ήθελα να εξαφανισθώ, ει δυνατόν στο φεγγάρι, όταν διαβάζω τις τρομερές ρατσιστικές φράσεις που γράφουν κάποιοι συμπατριώτες μου, όταν ακούω τις κραυγές χαράς για τον θάνατο παιδιών στην Παλαιστίνη, όταν βλέπω την ασέβεια προς την ανθρώπινη ζωή», πρόσθεσε η ερμηνεύτρια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
