 |
|
|  Δευτέρα 20/5
ΚΟΣΜΟΣ
Δισεκατομμυριούχος μίλησε στους φοιτητές Αμερικάνικου Πανεπιστημίου και τούς ανακοίνωσε δωρεά...40 εκατ.δολαρίων
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Η Κυριακή, για τους φοιτητές του αμερικανικού πανεπιστημίου Μούρχάουζ στην Ατλάντα της Τζόρτζια, έμελλε να τους μείνει αξέχαστη.
Όλοι οι φοιτητές περίμεναν ότι θα είναι μια όμορφη μέρα, η ημέρα της Αποφοίτησής τους από το πανεπιστήμιο, όμως η ομιλία που εκφώνησε ο Ρόμπερτ Φ. Σμιθ, Αφροαμερικανός επιχειρηματίας η περιουσία του οποίου εκτιμάται στα 4,4 δισ. δολάρια, ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
«Εκ μέρους των οκτώ γενεών της οικογένειάς μου που έχουν ζήσει σε αυτή τη χώρα, θα βάλουμε λίγα καύσιμα στο λεωφορείο σας», δήλωσε ο δισεκατομμυριούχος, προμηνύοντας το ταμείο που δημιούργησε η οικογένειά του για να πληρώσει τα σπουδαστικά δάνεια όλων των απόφοιτων.
«Γνωρίζω ότι η τάξη μου θα φροντίσει να το ξεπληρώσει αυτό στο μέλλον», επεσήμανε στην συνέχεια, παραπέμποντας τους απόφοιτους σε πράξεις κοινωνικής προσφοράς, ώστε η επόμενη γενιά να χαίρει των ίδιων ευκαιριών.
«Θέλω η τάξη μου να κοιτάξει αυτούς τους απόφοιτους (…), ας διασφαλίσουμε ότι κάθε τάξη θα έχει τις ίδιες ευκαιρίες στο μέλλον διότι είμαστε αρκετοί ώστε να φροντίσουμε την κοινότητά μας. Είμαστε αρκετοί για να διασφαλίσουμε ότι έχουν όλοι μία ευκαιρία στο Αμερικανικό Όνειρο», πρόσθεσε.
Η ανακοίνωση του Σμιθ, φυσικά έγινε δεχτή με ενθουσιασμό από τους περίπου 400 φοιτητές και τις οικογένειές τους.
Οι αντιδράσεις τους ποικίλουν. Άλλοι χαμογελούν, άλλοι μένουν άναυδοι, όλοι όμως ξεσπούν σε χειροκροτήματα και τον κατονομάζουν «MVP», «Most Valuable Player», αφού πράγματι η γενναιόδωρη αυτή χειρονομία τον καθιστά τον «πολυτιμότερο παίκτη».
Εκπρόσωπος του πανεπιστημίου δήλωσε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά στην ιστορία του Μούρχάουζ, στο οποίο έχουν φοιτήσει μεταξύ άλλων ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεότερος, ο σκηνοθέτης Σπάικ Λι και ο ηθοποιός Σάμιουελ Λ. Τζάκσον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
