 |
|
|  Τρίτη 21/5
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Οι ευρωεκλογές και η επικείμενη κατάρρευση…
Γράφει ο Παντελής Οικονόμου,πρώην υπουργός
ΑΘΗΝΑ
Ευρωεκλογές 2019: 40 τόσοι συνδυασμοί ζητούν την ψήφο μας. Για να μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο, υποτίθεται. Μόνο που δεν μας είπαν τι θα έκαναν με την ψήφο μας, εάν τους την δίναμε. Αντιθέτως, μας παρενοχλούν καθημερινά για το τι θα κάνουν με την ψήφο αυτή για ίδιον όφελος. Τα ήδη κοινοβουλευτικά κόμματα, με τον πιο επίσημο τρόπο (με δημόσιες τοποθετήσεις των αρχηγών τους δηλαδή), χαρακτήρισαν και χρησιμοποιούν τις εκλογές αυτές σαν «δημοψήφισμα», «δημοσκόπηση», «ευκαιρία αποδοκιμασίας της κυβερνητικής πολιτικής ή του διπολισμού».
Και στο πλαίσιο αυτό, οι παρακμιακές συμπεριφορές τους ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο: εξαγγελίες παροχών, δυσφημιστικές αναφορές και συκοφαντίες κατά αντιπάλων (ακόμα και συγγενικών τους, μη πολιτικών, προσώπων που έχουν αποβιώσει), διαστρεβλώσεις θέσεων, σκανδαλολογία και «μετεγγραφές αεροδρομίου» να χτυπάνε κόκκινο. Αλλά και οι νεοπαγείς, ευκαιριακοί σχηματισμοί (πλην εξαιρέσεων) δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους: μια έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, κάποια κρατική επιχορήγηση, οτιδήποτε, τέλος πάντων, για την παραμονή στα πράγματα προσώπων που θα έπρεπε να έχουν αποσυρθεί προ πολλού.
Είναι αυτή ακριβώς η «άκρα του τάφου σιωπή» για το εθνικό και δημόσιο συμφέρον από τους κομματικούς παίκτες που συντηρεί την, χωρίς προηγούμενο, κρίση αντιπροσώπευσης που υπομένουμε. Με ένα μεγάλο μέρος από εμάς, μπροστά σε αυτή την δημοκρατική έκπτωση, να εξωθείται σε αποχή. Και ένα άλλο 20%, να επιλέγει σχήματα που δεν θα εκλέξουν ευρωβουλευτή και να καταδικάζεται σε μη εκπροσώπησή του στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στην πραγματικότητα, ένα, αθροιστικά πλειοψηφικό, λαϊκό ρεύμα αντιμετωπίζει την στέρηση του δικαιώματος ψήφου. Και, ασφαλώς, δεν προσβλέπει σε κάποια «γέφυρα», ώστε να περάσουν, στην επόμενη μέρα, οι «εγκατεστημένες» δυνάμεις. Το ρεύμα αυτό δεν εναποθέτει ελπίδες σε κάποια κυβέρνηση Μαρκεζίνη (1973), αλλά σε Νομική και Πολυτεχνείο. Την επομένη των εθνικών εκλογών του 2019, θα βρεθούμε μπροστά σε μία εικόνα γενικής κατάρρευσης των δυνάμεων που πρωταγωνίστησαν στο σκηνικό παρακμής που ζούμε. Ας είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν.
Στην προετοιμασία αυτή εμείς δίνουμε το «παρών». Οι θέσεις μας αποτυπώνονται στην ιστοσελίδα μας www.elldim.gr. Ειδικότερα στα λήμματα «Εμείς και η Ευρώπη από την αρχή», «Βρετανικές βάσεις στην Κύπρο: αδιανόητη η συνέχιση του σημερινού καθεστώτος λειτουργίας τους!» και «Ανακοίνωση για το κατοχικό δάνειο, τις γερμανικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις» εκτίθεται ένα αδρό περίγραμμα πολιτικής για την συμμετοχή μας στην ΕΕ.
Φυσικά, παραμένει πάντοτε ανοιχτό το μεγάλο θέμα της οικονομικού ελέγχου που υφιστάμεθα από τους δανειστές-εταίρους μας στην Ευρωζώνη για το δάνειο τους προς εμάς με υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας μας. Ενός ελέγχου εντελώς ξένου προς τις αρχές και τα θέσμια της ΕΕ, μειωτικού για όλους μας, από τον οποίον είναι η ώρα να δούμε από κοινού, πως θα απαλλαγούμε το ταχύτερο δυνατόν και πάντως όχι σε 99 χρόνια.
Για όλα αυτά, λοιπόν, εμείς, η ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, δεν ζητάει ψήφο. Καλή αντάμωση την επαύριο των εθνικών εκλογών του 2019!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
