 |
|
|  Σάββατο 1/6
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΙΛΑΡΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Η χώρα κινδυνεύει να δει την επιστροφή μιας ευρείας επιδημίας
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο αριθμός των κρουσμάτων ιλαράς στις ΗΠΑ έφτασε φέτος στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και 25 χρόνια και πλέον η χώρα κινδυνεύει να θεωρείται ότι δεν έχει εκμηδενίσει τα κρούσματα της ασθένειας, προειδοποίησαν οι αμερικανικές υγειονομικές αρχές.
Ο αριθμός των κρουσμάτων έχει φτάσει από την αρχή της χρονιάς τα 971, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών (CDC), αριθμός ρεκόρ από το 1992 οπότε όλη τη χρονιά είχαν καταγραφεί 963 κρούσματα.
Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν το 2000 ότι είχαν «εκμηδενίσει» τα κρούσματα ιλαράς, έναν στόχο που είχαν θέσει το 1966 όταν ξεκίνησε ο εμβολιασμός κατά της ασθένειας αυτής. Αυτό σημαίνει ότι δεν καταγράφηκε κανένα κρούσμα της ασθένειας επί 12 συνεχείς μήνες.
Τώρα η εξάπλωση της ασθένειας στην περιοχή της Νέας Υόρκης είναι αυτό που ανησυχεί τις αρχές. Επισήμως η επιδημία ξεκίνησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2018 στη Νέα Υόρκη και στη γειτονική κομητεία Ρόκλαντ την 1η Οκτωβρίου. Αν εξακολουθήσει να μεταδίδεται για ακόμη τέσσερις μήνες, οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν πλέον να λένε ότι έχουν «εκμηδενίσει» τα κρούσματα της ασθένειας.
Παρά το γεγονός ότι ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε στις αρχές Απριλίου ότι είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός κατά της ιλαράς, κυρίως στις συνοικίες όπου ζουν οι υπερορθόξοι Εβραίοι, που έχουν πληγεί περισσότερο από την ασθένεια, στην πόλη καταγράφηκαν τον Απρίλιο 173 κρούσματα ιλαράς και 60 τον Μάιο.
Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ δεν μείωσαν ποτέ στο μηδέν τα κρούσματα της ιλαράς. Από το 2000 ο αριθμός τους κυμαινόταν από μερικές δεκάδες έως μερικές εκατοντάδες ετησίως, με τα περισσότερα κρούσματα, 667, να καταγράφονται το 2014. Τότε η επιδημία ήταν κυρίως επικεντρωμένη σε μια κοινότητα Άμις στο Οχάιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
