 |
|
|  Πέμπτη 6/6
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Καλώς τα
τα...πουλάκια μας!
Λάρισα
ΑΝ ήθελα με έναν τίτλο (μια και για δεκαετίες ολόκληρες ως αρχισυντάκτης στην «Ελευθερία» τίτλους έβγαζα) να σχολιάσω τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αλλά και των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα σκεφτόμουν τον εξής: «Καλώς τα, τα ...πουλάκια μας»! Και προφανώς αναφέρομαι στους νικητές των ευρωεκλογών και των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, οι οποίοι, όλα δείχνουν πως σε ένα μήνα από τώρα, θα στρογγυλοκαθήσουν ξανά τις καρέκλες της εξουσίας...
ΠΟΛΥ κακή εντύπωση έκανε ο τρόπος που αντιμετώπισαν οι χαμένοι την ήττα τους, το βράδυ των εκλογών της πρώτης Κυριακής. Ήταν, ως φάνηκε, πολύ δύσκολο για τον ηττημένο να βγεί και να πει με λεβεντιά «ναι χάσαμε» και «συγχαρητήρια στους αντιπάλους νικητές», τόσο δύσκολο, τόσο πικρό, όσο γλυκό είναι το υπουργικό (δημόσιο) χρήμα και η εξουσία της καρέκλας που προφανώς σε λίγο αποχωρίζεται...
ΓΙΑ όσους πάλι δεν βλέπουν μέσα από κομματικές παρωπίδες, αλλά διαθέτουν τις εμπειρίες και το ανοιχτό μυαλό, θα πρόσεξαν ότι και στην πλευρά των νικητών η συμπεριφορά ορισμένων με δόση ειρωνίας και βιασύνης να ράψουν από τώρα υπουργικά κοστούμια, ήταν αθλία! Και υπήρξαν το βράδυ των εκλογών, αρκετοί πρωτοκλασάτοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίοι βλέποντας την επερχόμενη «επανακατάληψη» του υπουργικού θώκου, (που άφησαν για τέσσερα ολόκληρα χρόνια να τον ζεσταίνουν άλλοι), φόρεσαν από τώρα το θριαμβευτικό ηγεμονικό ύφος, ξεχνώντας ότι πριν λίγο έτρεμαν στην ιδέα να μείνουν ξανά στην αντιπολίτευση.
«Καλώς τα τα πουλάκια μας» λοιπόν, αφού γεγονός είναι η καθαρή νίκη στις ευρωεκλογές της Νέας Δημοκρατίας, όπως γεγονός είναι και ότι μεγάλο μέρος των περικοπών του εισοδήματος των Ελλήνων, με τα μνημόνια που ψήφισαν αυτοί πρώτοι, μαζί με την κοινή (με το ΠΑΣΟΚ) διακυβέρνηση τα πρώτα και δυσκολότερα χρόνια της κρίσης, όπως και η πολιτική των σημερινών νικητών, πριν την αριστερή κυβέρνηση, οδήγησε στον εργασιακό μεσαίωνα και στην καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων οδηγώντας τα μεσαία και χαμηλά νοικοκυριά στην φτωχοποίηση...
ΤΟΥΤΑ τα «πουλάκια» λοιπόν, που προφανώς έπεισαν τους ψηφοφόρους τους ότι, ερχόμενοι στην εξουσία ξανά, ύστερα από τέσσερα χρόνια, αυτή τη φορά θα επανορθώσουν και τα δικά τους λάθη, τα οποία πλήρωσαν επίσης ακριβά οιΈλληνες, θα πρέπει να αποδείξουν ότι, μπορούν να αποτάξουν τον κακό τους εαυτό, εκείνον που επέδειξαν όταν ψήφιζαν τα δικά τους τα μνημόνια.
ΠΑΡΑΤΗΡΩ τις τελευταίες ημέρες στα τηλεοπτικά πάνελ κεντρικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην έχουν καταλάβει ότι δεν είναι το αποτέλεσμα αυτό, ακριβώς η επιβράβευση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά περισσότερο η αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά ούτε έχουν καταλάβει πως οι κυβερνήσεις που κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από όσα υπόσχονται δεν έχουν πολύ χρόνο ζωής. Και δυστυχώς μη υπάρχοντος ικανότερου πολιτικού προσωπικού, είμαστε ως λαός καταδικασμένοι να υποφέρουμε την εναλλαγή των δυο ή τριών κομμάτων εξουσίας, στην διακυβέρνηση της χώρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
