 |
|
|  Τρίτη 11/6
Κινέζοι επιχειρηματίες δημιουργούν το δικό τους εργοστασιακό συγκρότημα σε ένα μικρό χωριό τής Γερμανίας
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ένα μικρό χωριό στους καταπράσινους λόφους του Χούνσρικ στη Γερμανία γίνεται το νέο σπίτι για αρκετές εκατοντάδες κινεζικές εταιρίες που ευελπιστούν να κατακτήσουν την ευρωπαϊκή αγορά.
Από τους περίπου 3.500 κατοίκους του Χοπστάντεν-Βάιερσμπαχ, σχεδόν οι 800 είναι Κινέζοι και έχουν δημιουργήσει το δικό τους επιχειρηματικό συγκρότημα σε παλαιούς στρατώνες του αμερικανικού στρατού με την ονομασία Όουκ Γκάρντεν.
«Θέλω να αναπτύξω τα προϊόντα μου (στη Γερμανία)», δήλωσε ο Κινέζος επιχειρηματίας Τζισιόνγκ Πένγκ. Ο Τζισιόνγκ ήρθε από το Γκουανγκτζόου της νότιας Κίνας πριν από τέσσερα χρόνια με την οικογένειά του. Στόχος του είναι να συνεργαστεί με γερμανικές επιχειρήσεις στον τομέα της τεχνολογίας των κινητών τηλεφώνων.
Ικανοποιημένοι εμφανίζονται και άλλοι Κινέζοι που έχουν μετακομίσει στο χωριό.
«Αυτό που μου αρέσει είναι ότι η ποιότητα του αέρα ενώ εξαιρετικό είναι και το εργασιακό περιβάλλον. Επίσης οι ώρες εργασίας δεν θεωρούνται τόσο πολλές», δήλωσε ο Τσάο Γιανγκ Λιου, εργαζόμενος σε εταιρία που κατασκευάζει διακοσμητικά είδη και είδη για πάρτι.
Περίπου 300 Κινέζοι επενδυτές έχουν εγκατασταθεί εδώ και δημιουργούν ένα τεράστιο σύμπλεγμα από εργοστάσια, γραφεία και showrooms.
Ο Αντρέας Σολτς, που είναι Γερμανός και ένας από τους δύο ιδρυτές και γενικούς διευθυντές της μονάδας, δήλωσε ότι μέχρι στιγμής έχουν επενδυθεί 30 εκατ. ευρώ και ότι το τρίτο κτίριο θα ολοκληρωθεί έως τα τέλη του έτους προκειμένου να υποδεχθεί περίπου 100 επενδυτές.
«Το όραμα για αυτό ήταν, στο τέλος, για συνολικά 500 με 800 κινεζικές, ή ακόμα και γερμανικές, επιχειρήσεις», δήλωσε.
Οι ντόπιοι έχουν αντιδράσει θετικά στις επενδύσεις --η πόλη αντλεί 400.000 ευρώ παραπάνω σε εταιρική φορολογία--, αλλά και στην αύξηση του πληθυσμού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
