 |
|
|  Δευτέρα 17/6
Ο Εκρέμ Ιμάμογλου ,υποψήφιος δήμαρχος τής Κωνσταντινούπολης στις εκλογές τής 23ης Ιουνίου,είναι ο νέος αντίπαλος του Ερντογάν
ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Η εκλογή του Δήμαρχου της Κωνσταντινούπολης επηρεάζει την ισορροπία δυνάμεων σε όλη την Τουρκία» γράφει η γερμανική εφημερίδα Der Tagesspiegel εκτιμώντας ότι, ενόψει των επαναληπτικών δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη στις 23 Ιουνίου, όπου περίπου δέκα εκατομμύρια ψηφοφόροι θα εκλέξουν τον νέο δήμαρχο της Πόλης, η κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι νευρική. Και αυτό γιατί ο υποψηφιος της αντιπολίτευσης, Εκρέμ Ιμάμογλου, προηγείται καθαρά στις δημοσκοπήσεις έναντι του Μπιναλί Γιλντιρίμ, του υποψηφίου του κυβερνώντος κόμματος AKP.
Η χθεσινοβραδινή τηλεοπτική αναμέτρηση των δύο υποψηφίων ήταν, ίσως, η τελευταία προσπάθεια του Γιλντιρίμ αλλά και του Ερντογάν να ανατρέψουν το κλίμα, αλλά πολιτικοί αναλυτές στην Κωνσταντινούπολη δήλωσαν στο ΑΠΕ/ΜΠΕ ότι δεν κατάφερε κάτι θεαματικό που να αλλάζει τα δεδομένα.
Ο 49χρονος Ιμάμογλου είχε κερδίσει οριακά τον Γιλντιρίμ στις τοπικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη στις 31 Μαρτίου. Κάτω από την πίεση του ΑΚΡ, η εκλογική επιτροπή διέταξε την επανάληψη των εκλογών για τις 23 Ιουνίου. «Μια νέα ήττα του AKP στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη στην Τουρκία θα έπληττε πολύ την εξουσία του Ερντογάν», τονίζουν οι ίδιες πηγές στο ΑΠΕ ΜΠΕ .
«Η τηλεοπτική μονομαχία θα μπορούσε να έχει μεγάλη σημασία για την εκλογική απόφαση», είχε δηλώσει, άλλωστε, ο Ερντογάν λίγο πριν την εκπομπή.
«Ιστορικό βράδυ» χαρακτήρισε ο συντονιστής του debate Ισμαήλ Κουτσούκαγια τη τηλεμονομαχία. Για πρώτη φορά εδω και 17 χρόνια ένας υποψήφιος του κόμματος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν -του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ)- και του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) εμφανίστηκαν μαζί μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα ένας εναντίον του άλλου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
