 |
|
|  Tρίτη 18/6
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΥΓΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ
Στο εδώλιο-στο Σαν Ντιέγκο τών ΗΠΑ-Αμερικανός για εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ
Fox News,protothema.gr
Ξεκίνησε σήμερα σε στρατοδικείο του Σαν Ντιέγκο,στις ΗΠΑ, η δίκη του Έντουαρντ Γκάλαχερ, αξιωματικού των ειδικών δυνάμεων του αμερικανικού στρατού που έχει παρασημοφορηθεί επανειλημμένα, με την κατηγορία, μεταξύ άλλων, ότι σκότωσε εν ψυχρώ έναν έφηβο κρατούμενο στη διάρκεια της αποστολής του στο Ιράκ το 2017.
Ο 39χρονος επικεφαλής της διμοιρίας των Navy SEALs, των ειδικών δυνάμεων των πεζοναυτών, κατηγορείται για τον φόνο ενός τραυματισμένου μαχητή του Ισλαμικού Κράτους ο οποίος βρισκόταν υπό κράτηση, τον οποίο μαχαίρωσε στον λαιμό. Επίσης κατηγορείται για την απόπειρα δολοφονίας δύο αμάχων –μίας μαθήτριας και ενός ηλικιωμένου—τους οποίους πυροβόλησε από μία θέση ελεύθερου σκοπευτή στη Μοσούλη το 2017, όταν αμερικανικά στρατεύματα βοηθούσαν τον ιρακινό στρατό να ανακαταλάβει από το ΙΚ συνοικίες της πόλης.
Ο Γκάλαχερ, που αν κριθεί ένοχος κινδυνεύει να καταδικαστεί σε ισόβια, αρνείται όλες τις κατηγορίες.
Οι δικηγόροι του ισχυρίζονται ότι είναι θύμα μιας «συνωμοσίας» που εξύφαναν οι υφιστάμενοί του επειδή επιθυμούσαν να δουν την απόλυσή του.
Οι στρατιώτες της διμοιρίας του ήταν αυτοί που, σοκαρισμένοι από τις πράξεις του επικεφαλής τους, ενημέρωσαν τις αρχές για τις πράξεις του.
Σύμφωνα με τα όσα κατέθεσαν στη διάρκεια προκαταρκτικής εξέτασης τον Νοέμβριο του 2018, κάποια μέλη της διμοιρίας “Alpha”, της οποίας διοικητής ήταν ο Γκάλαχερ, σοκαρίστηκαν τόσο πολύ από τη συμπεριφορά του που πείραξαν το τουφέκι που χρησιμοποιούσε ο ελεύθερος σκοπευτής για να είναι λιγότερο ακριβές και έριχναν προειδοποιητικά πυρά ώστε οι άμαχοι να έχουν αρκετό χρόνο να φύγουν προτού ο επικεφαλής τους αρχίσει να τους πυροβολεί.
Ο Γκάλαχερ περηφανευόταν για τον αριθμό των ανθρώπων που είχε σκοτώσει, όπως αναφέρεται στην έκθεση της έρευνας, την οποία έχει δει η εφημερίδα New York Times.
Τον Μάιο του 2017 οι ιρακινές δυνάμεις είχαν αιχμαλωτίσει έναν τραυματισμένο μαχητή του ΙΚ που έμοιαζε να είναι περίπου 15 ετών.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις μελών των SEALs, την ώρα που ένας γιατρός προσπαθούσε να του δώσει τις πρώτες βοήθειες ο Γκάλαχερ τον πλησίασε και χωρίς να πει λέξη τον μαχαίρωσε πολλές φορές στον λαιμό κα το στήθος με ένα κυνηγετικό μαχαίρι.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Γκάλαχερ και ο επικεφαλής αξιωματικός του συγκέντρωσαν τους στρατιώτες που ήταν παρόντες στο συμβάν για να τραβήξουν φωτογραφία γύρω από το πτώμα του νεαρού.
Στα μάτια πολλών Αμερικανών ο Γκάλαχερ είναι ένας ήρωας πολέμου, ενώ μια ομάδα κοινοβουλευτικών πραγματοποιεί εκστρατεία για την απελευθέρωσή του, η οποία μεταδίδεται από το Fox News.
Εξάλλου και ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ταραγμένος από τις κατηγορίες που βαρύνουν τον Γκάλαχερ και άλλους Αμερικανούς στρατιώτες οι οποίοι κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου, ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να τους δώσει χάρη.
Η δίκη του Γκάλαχερ αναμένεται να διαρκέσει δύο με τρεις εβδομάδες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
