 |
|
|  Τετάρτη 19/6
Παραιτήθηκε ο υπουργός Άμυνας τών ΗΠΑ, Πάτρικ Σάναχαν,λόγω του οικογενειακού του παρελθόντος,με ξυλοδαρμούς...
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Πάτρικ Σάναχαν, πρώην στέλεχος της Boeing, εμφανιζόταν ικανός να διοικήσει τον μεγαλύτερο στρατό του κόσμου παρά την έλλειψη στρατιωτικής πείρας, όμως οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία έβλαψαν τις πιθανότητές του να γίνει υπουργός Άμυνας.
Ο Σάναχαν διορίστηκε το 2017 αναπληρωτής υπουργός Άμυνας υπό τον Τζιμ Μάτις, στη συνέχεια έγινε υπηρεσιακός υπουργός μετά την αιφνιδιαστική αποχώρηση του πρώην πεζοναύτη τον Δεκέμβριο του 2018.
Όμως ο ίδιος ανακοίνωσε χθες Τρίτη ότι παραιτείται για να προστατεύσει «την ασφάλεια και την ευημερία» των παιδιών του μετά τις αποκαλύψεις του Τύπου σχετικά με δύο περιστατικά στα οποία εμπλέκεται η οικογένειά του.
Σύμφωνα με την εφημερίδα USA Today, το FBI ερευνούσε στο πλαίσιο του διορισμού του από τη Γερουσία για τις αλληλοκατηγορίες περί ενδοοικογενειακής βίας που είχαν διατυπώσει τον Αύγουστο του 2010 τόσο ο Σάναχαν όσο και η πρώην σύζυγός του.
Τότε ο Σάναχαν είχε κατηγορήσει την πρώην σύζυγό του Κίμπερλι ότι του έριξε μία γροθιά, με αποτέλεσμα να ματώσει η μύτη του. Εκείνη απάντησε ότι την χτύπησε στο στήθος, όμως της απαγγέλθηκαν κατηγορίες για άσκηση βίας, οι οποίες όμως εγκαταλείφθηκαν όταν ξεκίνησε η διαδικασία για την έκδοση του διαζυγίου τους.
Η Washington Post από την πλευρά της αποκάλυψε ένα άλλο περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται η Κίμπερλι και ο μεγαλύτερος γιος της Ουίλιαμ. Σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα τον Νοέμβριο του 2017, όταν ο Ουίλιαμ ήταν 17 ετών, χτύπησε τη μητέρα του με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ στη διάρκεια ενός καυγά, με αποτέλεσμα εκείνη να πέσει λιπόθυμη σε μια λίμνη αίματος έχοντας υποστεί κάταγμα στο κρανίο.
Ο έφηβος καταδικάστηκε σε 18 μήνες κράτηση σε κέντρο για ανήλικους παραβάτες και τέσσερα χρόνια με αναστολή, δύο ποινές που τελικά μειώθηκαν.
«Ατυχίες μπορεί να χτυπήσουν όλες τις οικογένειες (…) και πρόκειται πραγματικά για τραγωδία», σχολίασε ο Πάτρικ Σάναχαν μιλώντας στην εφημερίδα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
